CAMPUS TRIO Part 3

"Pinuntahan mo daw ung Andrew kanina sa library?" tanong ni Michael kay Bryan. Tapos na ang klase ng tatlo at naroon sila sa kanilang silid-tambayan na matatagpuan sa basement ng school building.
"Oo, kung makikita niyo lang yung mukha niya kanina." ang natatawang tugon ni Bryan habang inaalala niya ang naging usapan nila. 
"Dont tell me na may replay na namang mangyayari? I guess you will use your old tactic."

Walang sagot na narinig si Michael sa kausap sa halip ay kinuha lang nito ang kanyang ipod at nagsuot ng headset.  Napaisip tuloy siya kung ano ba talaga ang nasa isip nito.
"What do you think tol?" ang baling niya kay Troy.
"Bakit naman ako yung tinatanong mo dyan tsk.?" ang sagot sa kanya ni Troy na nahihiwagaan na rin sa kinikilos ng kaibigang si Bryan.
"First time..." ang may diin na pahayag ni Michael. "First time na makita natin si Bryan na ganito."

Sa sinabing ito ni Michael ay saglit na nagtanggal si Bryan ng headset.
"Pwede ba easy lang kayo." ang kampanteng sinabi nito.
"Sige bahala ka na." ang nasabi na lang ni Troy.
"Basta mga tol, trust me wla nang replay na mangyayari." ang tila paniniguradong pahayag ni Bryan sa dalawa at itinuloy na ang kanyang soundtrip.

Isang nagtatakang tingin ang binigay ng dalawa kay Bryan. Unang pagkakataon nilang marinig  si Bryan na magsalita ng ganoon. Sa tagal nilang pagkakilala dito kasi ay hindi na ito madalas na nagsasalita pa dahil ginagawa na agad nito ang anumang naisin niya.

"I hope na walang mangyari masama." ang nasabi na lang sa sarili ng isa sa mga kasama ni Bryan.
___________
"Ayos na ba ang lahat iho?" ang tanong ng librarian kay Andrew na kasalukuyan naghahanda na ng kanyang mga gamit sa pag-uwi. Pagabi na iyon at oras na ng pagsasara ng library.
"Opo mam." ang magalang niyang pagtugon.
"Sige mauna ka nang lumabas. Dadaan pa ako sa faculty room" ang sunod na pahayag ng librarian.

Madilim na nang lisanin ni Andrew ang library. Habang naglalakad sa may hallway palabas ng gate ay pinagmamasdan niya ang paligid. Kakaunti na lang ang mga estudyanteng naroon at halos lahat  ay may evening classes. Bigla naman niyang naalala ang sinabi ni Bryan sa kanya na makikipagkita siya sa kanya kaya agad siyang nagmadali palabas. Siyempre ayaw niya nang makita ang isang taong para sa kanya ay napakayabang at arogante.  Kaya halos patakbo na siyang maglakad palabas. At dahil sa kanyang pagmamadali ay isang bagay ang nalaglag mula sa kanyang bulsa nang di niya namamalayan.

Nasa labas na siya ng campus at papuntang sakayan ng jeep, nang mapansin niya ang pagsunod ng isang kotse sa kanyang likuran. Nagkibit balikat lang siya at binilisan ang paglalakad.

At tuluyan siyang napatigil nang marinig niya ang isang boses. Iba sa boses ni Bryan kaya tinignan niya ito.
"Hey you're Andrew del Rosario right" ang sabi ng lalaki nang matapat na ang kanyang sasakyan kay Andrew.
"Oo ako nga. Paano mo nalaman ang pangalan ko?". Habang naghihintay ng sagot si Andrew ay pilit niyang kinikilala ang lalaking kumakausap sa kanya. Hindi kasi gaanong kita ang mukha nito dahil sa may kadiliman na ang paligid pati na rin sa loob ng kotse nito.
"Bago ko sagutin ang tanong mo, baka gusto mong ihatid na kita pauwi sa inyo."

Nagtaka naman si Andrew sa pahayag na iyon ng lalaki.
"Ayoko nga, hindi ako basta-basta sumasama sa taong hindi ko kilala."
"Maybe tama ka, hindi mo ako kilala Pero ako alam ko na ang lahat ng tungkol sa iyo."
"Ano sabi mo?"

Hindi na sumagot pa ang lalaki sa halip ay bumaba ito ng kanyang sasakyan, binuksan ang kabilang pinto ng kotse at hinatak ang isa niyang braso papasok sa loob nito. Wala na siyang nagawa dahil sa bilis ng mga nangyari. Pagkabalik ng lalaki sa drivers seat ay agad niyang pinaandar ito. 

Habang nasa loob ay doon na niya namukhaan ang naturang lalaki na naka uniporme. Hindi siya maaring magkamali na kasama ito ni Bryan nang maalala ang eksena sa court.  Kaya agad siyang nakaramdam ng inis at tinanong ito
"Ano ba ang kailangan mo sa akin?" ang tanong ni Andrew sa lalaki.
"Wala naman, gusto lang kitang makilala ng personal." ang tugon nito sabay lingon sa kanya.
"Para saan. Ah alam ko siguro espiya ka nung hambog ba yun ano. Inutusan ka niya siguro na sundan ako."
 "You're wrong Andrew." ang sagot nito na nakatingin sa daan.
 "Sinungaling. Ihinto mo nga." ang medyo inis na utos ni Andrew sa kanya.
"Bakit?"
"Basta ihinto mo!" ang pabulyaw niyang pag-uulit.

Inihinto na ng lalaki sa isang tabi ang kotse. Nang akmang bubuksan na ni Andrew ang pinto nito ay agad siyang pinigilan ng lalaki. Hinawakan siya ulit nito sa braso.
"Alam ko ang nararamdaman mo pero sana huwag mo akong itulad kay Bryan." ang sabi nitong nakatitig sa kanya. Hindi lingid sa kanyang kaalaman na masama ang kanyang imahe sa isip ni Andre.
"Hindi ba kaibigan mo siya at miyembro ka rin ng... campus trio ba yun? May ganong pangalan pang nalalaman diyan puro yabang lang naman kayo."
"Tama ka. Bestfriend ko si Bryan kababata, pero hindi ibig sabihin nito ay sang-ayon ako sa lahat ng kanyang mga ginagawa."
"Ah, so ang gusto mong palabasin ay mabait ka ganun? Sige pagpalagay na natin na totoo yan eh bakit wala ka man lang ginawang aksyon sa pambabastos ni Bryan sa mga babaeng lumapit sa kanya sa court?" ang sunod na tanong ni Andrew. Mistula namang natameme ang kanyang kausap sa narinig.
"Ok. I admit na mali ako doon. Pero wala naman akong ginawa sa kanila at hindi ko naman ginatungan si Bryan.Nakita mo naman siguro." ang naisagot na lang niya makalipas ng ilang segundo.

Napaisip si Andrew sa sinagot ng kanyang kausap.
"Noon pa man ay hindi ako nakikialam sa mga ginagawa ni Bryan kasi alam kong mali iyon at ayoko namang isama ang aking sarili sa mga ganoong bagay."

Nagbuntung-hininga muna ito bago magpatuloy.
"Andrew, hindi ko sinasabing mabait ako pero I want na ikaw ang makahanap ng kasagutan sa tanong mo na yan. Kaya ang dapat mong gawin sa ngayon ay kilalanin mo muna ako." ang nakangiti na nitong pahayag.

Siguro ay naging judgmental agad si Andrew sa kanyang kausap. Mali nga naman na paratangan niya agad ito gayong unang beses pa lang sila nakapag-usap.

Kaya sa hindi maipaliwanag na dahilan ay parang unti-unting nalulusaw ang inis ni Andrew sa lalaking kanyang kausap habang pinagmamasdan ang itsura nito at pinakikinggan ang kanyang mga sinasabi. Bukod sa gwapo ay mas maamo ang mukha nito kung ikukumpara kay Bryan at sa tingin niya ay mabait nga ang taong ito.
"Hey, natutulala ka na dyan." ang sabi niyang nagpabalik ng ulirat ni Andrew.
"Ah ano, sige bababa na ako. Pasensya na sa mga nasabi ko." ang nasabi na lang ni Andrew habang inaayos ang sarili.
"Hindi pa pwede. Sabi ko naman sa iyo na ihahatid kita sa bahay niyo di ba?" ang sabi ulit ng lalaki.

Pero nagpumilit pa rin si Andrew sa kanyang gusto. Naisip niya kasi na baka ang dahilan ng lalaking ito sa paghatid sa kanya sa kanila ay para alamin kung saan siya nakatira. Siyempre may posibilidad na malaman iyon ni Bryan dahil sa kaibigan niya ito.

Ngunit tila alam ng lalaking kausap niya ang kanyang iniisip dahil sa sunod na ipinahayag nito.
"Huwag kang mag-alala, ililihim ko ang tirahan mo. Gusto ko lang kasi malaman ito nang sa gayon ay mabisita naman kita."
"Ikaw bibisita sa akin, tsk. Ang bilis naman yata, close ba tayo?"
"Hindi kaya nga gumagawa ako ng paraan para maging malapit tayo e. Alam ko namang mabait kang tao."

Isang nagtatakang tingin ang pinukol ni Andrew sa kausap. "Bakit sa dami ng mga estudyante dyan ako pa ang napili mong lapitan?" ang di niya naiwasang itanong.

"Hindi ko rin alam sa sarili ko e." ang nakangiti nitong sagot. "Basta unang kita ko pa lang ay magaan na ang loob ko sayo."
"Talaga lang ah." ang di kumbinsidong tugon ni Andrew.
"Ayon sa aking source, na napakabait mo nung high school."

Nabigla naman si 'Andrew sa kanyang narinig.
"Matulungin ka sa mga kaklase mo tulad ng pagtuturo mo sa kanila sa ilang mga subjects. At ikaw ang palaging nangunguna sa inyong klase kaya palagi kang naboboto bilang class president. Active ka pa sa mga school activities."

Nagtataka man siya kung paano nito nakuha ang mga impormasyon na iyon ay mas nangibabaw sa kanya ang saya dahil sa appreciation nito sa kanyang mga ginawa.
Sa puntong iyon ay hindi niya maiwasang magsisi. Puro kabutihan ang mga sinabi nito samantalang puro paratang ang ipinukol niya dito sa pag-uusap nila kanina.

"Sige na nga." ang sumusukong pahayag ni Andrew ukol sa pakiusap nito na ihatid siya sa kanilang tirahan.
"Salamat naman at pumayag ka na" ang nakangiting sagot ng lalaki saka pinaandar ulit ang sasakyan.

Nang marating nila ang Tondo ay saka tinuro ni Andrew ang direksyon ng kanilang bahay. 
"Hindi pa ako dito nakatira, papasok ka pa sa makitid na eskinitang iyan" ang sabi ni Andrew nang makarating na sila.
"Baka naman hindi ka komportable dito eh pwede ka nang umalis" ang kanyang dagdag nang mapansin niya ang balak nitong pagsabay sa kanya papunta sa bahay nito. 

"No! tara na ituro mo na yung bahay niyo." ang sabi ng lalaki na lubos na nagpabigla kay Andrew. Hindi niya akalain na ang isang mayamang tulad niya ay pupunta sa ganoong lugar na para lang sa mga dukha.

Habang naglalakad ay sinusulyapan ni Andrew ang kanyang kasama. Wala siyang nakikitang bakas na pagkailang dito. Natural pa rin ang itsura ng mukha nito.  Napansin din niya na pinagtitinginan ng mga tao ang kasama niyang lalaki. Lalo na ng mga babae at bading na naroroon. Naririnig pa niya ang kanilang pagtili marahil sa kagandahang lalaki nito.

At nang makarating sila "Ito na ang bahay namin. Kaming dalawa lang ni nanay ang nakatira dito. Yan alam mo na, maaari ka na sigurong umalis niyan"
"Hindi mo muna ba ako papatuluyin sa loob." ang pag-iwas na sagot niya sa kanyang sinabi.
"Naku di mo magugustuhan ang makikita mo sa loob."
"Ayos lang sakin."
"Mapilit ka talaga hays." ang sabi ni Andrew sabay bukas ng pinto ng kanilang bahay.
______
"Bakit ganyan ang mukha mo?" ang tanong ni Michael kay Bryan na kasalukyang nakaupo nakayuko na ang mga siko ay nakatukod sa may tuhod at seryoso ang mukha. Nasa kanilang tambayan pa rin ang dalawa.
"Naiinis lang ako dahil natakasan niya ako." ang kanyang tugon.
"Sino si Andrew? Tol naman ano ba ang gusto mong mangyari, ang hintayin ka niya? Malabo mangyari yun tol eh may galit nga siya sa iyo."
"Nagkasalisi lang siguro kami. Di bale may bukas pa naman."
"Teka lang tol bakit parang masyado kang apektado sa hindi niya pagpakita sayo."

Ganoon din ang naiisip ni Bryan kanina pa. First time sa buhay niya na makaramdam siya ng kung anong bagay na di niya mapaliwanag.
"Ewan ko ba tol." ang nasabi na lang nito sabay ngiti sa kanyang kasama.
______
"Nandito na po ako nay" ang bati ni Andrew sa kanyang ina na nakahiga sa kanilang kama.
Bumangon ang matanda at tinungo ang kinarooronan ng anak.

"Ah nay may kasama pala ako. siya ay si..." ang hindi natuloy na pagpapakilala ni Andrew sa lalaki. Naisip niya na sa ilang oras na magkausap sila ay hindi pa pala siya nagpapakilala dito.

Nagmano ang lalaki sa kanyang ina bago magpakilala. "Good evening po nay. Ako po si Troy"
Kahit may kalabuan ang paningin ay pinagmasdan ng ina ni Andrew ang kabuuan ng kasama ng anak.
"Aba ay kagwapong bata nito at ang tangkad ah. Magkaklase ba kayong dalawa?"
"Hindi po nay. Schoolmate ko lang siya" ang sagot ni Andrew.
"Ah. Naku iho nakakahiya naman sayo. Pasensya na kung ganito ang itsura ng bahay namin. Dahan- dahan lang ah baka mauntog ka." ang pahayag ulit ng ina nito dahil sa babaw ng kisame ay halos masayad na ang ulo ni Troy dito.
"Actually po nay, ako ang nagprisintang sumama kay Andrew dito. Gusto ko lang po siyang makilala. Alam niyo po na madali naman po siyang kaibiganin. Maswerte po kayo na nagkaroon kayo ng anak na tulad niya."
"Ganoon ba iho. Oo nga kasi napakabait ng anak kong iyan at napakasipag pa kaya mahal na mahal ko iyan." ang pagmamalaki naman nito.
Napapangiti na lang si Andrew sa kanyang mga naririnig.

Maya-maya ay tumingin muna siya kay Andrew at ngumiti. "Alam ko po yun nay kaya ang gaan ng loob ko sa kanya. Nagtaka pa nga po siya sa biglaan at mabilisan kong pag-approach sa kanya."
"Mabuti naman iho at may kaibigan na agad si Andrew sa ilang araw pa lang niyang pagpasok. Siya nga pala sumabay ka na rin sa amin maghapunan."
"Salamat na lang po Tita. Pauwi na rin kasi ako. Sa ibang araw na lang po siguro. Promise po nay na dadalawin ko po ulit kayo dito."
"Naku salamat naman kung ganoon. Hayaan mo paghahandaan ko yan.Sige Andrew anak ihatid mo na siya sa kanto." 
______
"Salamat pala Andrew." ang sabi ni Troy nang makabalik na sila sa kanto kung saan nakapark ang kotse nito.
"Bakit ka nagpapasalamat? Ang totoo nga niyan nahihiya ako sa iyo eh, sa yaman mong yan hindi kita nakitaan man lang ng pagkailang sa ganitong klaseng lugar. Kung alam mo lang na bihira ang mga sumusulpot na mayayaman dito."
"Hindi naman ako ganoon Andrew Para sakin pantay ang lahat ng tao anuman ang estado nila sa buhay. Kung alam mo lang ang sobrang sayang nararamdaman ko ngayon."
"Talaga lang ah"
"Oo naman, una dahil hindi ka na galit, maayos na ang pakikupag-usap mo sa akin at pangalawa, ay mas nakilala pa kita bukod sa mga nalaman kong impormasyon sa iyo."
"Sa totoo lang Troy, hindi ko alam kung bakit mo ako binibigyan ng atensyon ngunit nagpapasalamat ako sa pag-aalok mo sa akin bilang kaibigan. Kahit papaano ay nabago ang aking pananaw sa buhay na ang mayaman ay para sa mayaman lang.
"Mabuti naman kung ganoon."
"Isa pa talagang nabigla ako sa mabilisang pag approach mo sa akin. Nung araw kasi na nagkasagutan kami ni Bryan at nakita ko na parang wala kang pakialam ay nadamay ka na sa nararamdaman kong inis. Tapos ngayon hindi ako makapaniwala sa mga pinapakita mo sa akin."
"Tulad nga ng sinabi ko sa iyo, huwag mo akong itulad kay Bryan. Kaibigan ko siya pero hindi ibig sabihin nito ay papaboran ko na ang lahat ng kanyang mga ginagawa. May sarili rin akong mga pananaw. Kung alam mo lang ang aking pag-aalala sa iyo kapag pinag-uusapan ka ng aking mga kaibigan."
"Sige mauna na ako, salamat ulit. Kita-kits na lang sa school bukas."

Bago pumasok si Troy sa kanyang kotse ay sinulyapan muna niya si Andrew at nginitian ito. Hinintay muna niya na umandar ito bago siya bumalik sa kanila.

Habang naglalakad ay iniisip niya ang lahat ng mga nangyari sa kanya. Pakiramdam niya na magaan na rin ang kanyang loob kay Troy.

"Hindi naman pala sila lahat masasama ang ugali at mayabang" ang komento ni Andrew sa kanyang sarili patungkol sa campus trio.

Itutuloy....