CAMPUS TRIO (Last Part)

Sa mga oras na iyon ay gusto nang hatakin ni Bryan si Andrew sa labas ng kainan upang tanungin kung bakit siya nakakapagsalita siya ng ganoong klaseng bagay. At sa nakikita niya sa mukha nito na parang masaya pa siya sa kanyang pinagagawa sa kanila.

"May problema ba...Bryan?" ang tanong ulit ni Andrew sa kanya.

"Dapat ako ang nagtatanong niyan sayo." ang sabi niya sa kanyang sarili. Naguguluhan na siya sa mga oras na iyon.
__________
Sa totoo lang ay may bahagi sa isip ni Andrew na hindi nito gagawin ang kanyang pinapakiusap. Umaasa siyang tatanggi ito at sasabihin na hindi niya ito kaya dahil siya ang tunay na mahal nito.

Ngunit kabaliktaran ang nangyari. Hindi man pinahalata pero sobra siyang nasaktan sa kanyang nakita. Sa harap nilang dalawa ni Troy kasama nang iba pang mga tao na naroroon ay naging saksi kung paano hinalikan ni Bryan ang kanyang fiancee.

“Its over Andrew.” Ang sabi niya sa kanyang sarili. Ito na ang hudyat para tuluyan na siyang kumalas gaya ng kanyang naunang desisyon.

__________

Nagmamaneho ngunit tila wala sa sarili. Ito ang nakikita ngayon ni Sarah sa kanyang fiancee na si Bryan. Matapos ang naging usapan nilang apat ni Troy at Andrew ay mas naging kakaiba na ang kinikilos nito. Ni hindi na niya makausap pa ng maayos o ngumingiti man lang sa kanya.

Noon pa man ay napapansin na niya ang tila malamig na pakikitungo sa kanya ni Bryan. Alam naman niya ang dahilan nito kaya sinisikap niya na ibalik ang dating Bryan na kababata niya gaya na rin ng pinakiusap sa kanya ng ina nito.

Matapos ang naging usapan nila ay agad na itong nagyaya na umuwi at ihatid siya sa kanilang bahay kahit pa gusto pa niyang mamasyal sila. Wala na rin siyang magagawa pa. Naisip niya kasi na nakakawalang gana naman kapag ang isa mong kasama ay tila nagpapakita ng kawalang interes sa inyong ginagawa.

 Gayunpaman ay sinubukan pa rin niya na kausapin ito.

“Babe, wala pa naman tayong pasok bukas diba, what if kung ipasyal mo ako dun sa resthouse niyo sa Baguio” ang kanyang sinabi. Gusto na niyang makita ulit ang lugar na iyon.

“May gagawin ako bukas.” Ang simple nitong pagsagot na hindi man lang nililingon ang kausap.

“Hmmm... Ok, maybe kapag may free time ka na.”

Wala na siyang narinig pang pagtugon mula dito.

Samantala, patuloy pa rin si Bryan sa kakaisip nang tungkol  kay Andrew at sa mga nangyari ng paghaharap nilang apat ni Sarah at Troy. Hindi siya mapalagay, nagtataka sa mga pinakita ni Andrew. At siyempre hindi pa rin nawawala ang nararamdaman niyang selos sa kanyang kaibigan na si Troy.

Pagkatapos nilang mag-usap ay niyaya na niya agad na iuwi si Sarah. Nang sa gayon ay makagawa siya ng paraan para makausap niya ng sarilinan si Andrew. Parang sasabog na kasi ang utak niya sa sobrang dami ng kanyang iniisip.

Ilang saglit pa ay narating na nila ang tirahan ng dalaga. Saglit siyang tumuloy sa loob ng bahay na iyon. May mga sinasabi pa si Sarah sa kanya ngunit tila nabingi na siya dahil sa dami ng mga iniisip niya. Pagkatapos ay agad na siyang nagtungo sa bahay ni Troy. Wala na siyang pakialam pa kung malaman ito ng kanyang ina.

Sa kanyang pagbuzzer ay bumungad sa kaniya ang ina ni Andrew na nagbukas ng gate.

“Magandang hapon po nay.” Ang nakangiti at magalang niyang pagbati.

Pero isang seryosong tingin ang pinukol nito sa kanya bago sumagot. Ibang-iba ang itsura nito ngayon kung ikukumpara sa mga pinakita nito sa kanya nung mga panahon na dinadalaw niya si Andrew sa dating tirahan ng mag-ina. 

“Magandang hapon din sayo iho. Wala pa ang anak ko, namasyal sila ni Troy.”

“Ahm, alam ko rin po yun nay. Nagkita po kami sa mall kanina. “                                       

 “Sa tingin ko iho wala na kayong dapat pag-usapan ng aking anak. At kung pwede sana ay tuluyan mo na siyang iwasan gaya ng ginagawa niya ngayon.”

Nabigla naman si Bryan sa kanyang mga narinig. Salungat ito sa nauna nitong sinabi sa kanya nung araw na pinagtapat niya ang kanyang nararamdaman sa anak nito.

“Nay... magpapaliwanag po ako... Sa totoo po gusto ko ring kausapin si Andrew para magkalinawan at maayos ang lahat.”

“Tama na iho. Tigilan mo na si Andrew. Masyado niyo siyang nasaktan. At ikaw, harap-harapan mong sinaktan at pinaglaruan ang kanyang damdamin sa mga ginawa mo nung inimbitahan niyo siyang mag-ina sa iyong kaarawan. ”

“Mali po ang interpretasyon niyo nay...”sinusubukan niyang tumanggi sa kausap.

“Hindi ako maaaring magkamali Bryan. Bilang ina ay masakit din para sa akin ang makita ang aking anak na malungkot at umiiyak.”

“Alam ko po ang nararamdaman niyo ni Andrew. Kaya nga po narito ako para iayos ang lahat.”

“Para ano pa. Wala ka nang magagawa pa. Huli na ang lahat. Kung plano mong ibalik ang dati niyong relasyon ng aking anak ay hindi na iyon mangyayari pa. Lantaran ang pagtutol ng ina mo sa inyo kaya nga pinahinto siya sa pagtutor diba at alam namin na inalis na niya ang scholarship nito.”

Naiintindihan naman ni Bryan kung bakit naging ganoon na lang ang naging pananalita sa kanya ng ina ni Andrew. Pero sinubukan pa rin niyang makumbinse ito.

“Patawarin po sana ninyo ako nay sa mga nagawa ko pati na rin ni Mama kay Andrew. Sana po maniwala kayo na hindi ko kagustuhan ang lahat ng nangyari. Mahal na mahal ko po si Andrew at gusto ko pong ayusin ang lahat.”

“Naikwento sa akin ni Troy ang mga nangyari nung kaarawan mo. Pinakilala ng Mama mo sa mga tao ang magiging fiancee mo at pinatamaan siya ng mga masasakit na salita. At nakita niya kung gaano ka kasaya at halata sa iyo na namiss mo siya. Sa tingin mo ba maniniwala pa ako sa sinasabi mong mahal mo si Andrew?”

“Totoo pong naging masaya ako sa pagbabalik ni Sarah dahil matagal kaming nagkahiwalay. Ngunit ang pagkamiss ko po sa kanya ay bilang kababata at kaibigan lang po. Aaminin ko pong nagkamali ako, sa mga oras na iyon ay nakalimutan kong naroon din si Andrew. Kaya humihingi po ako ng paumanhin sa inyo nay.”

“Alam mo Bryan, sa totoo lang kaya ako pumayag sa relasyon ninyo ni Andrew at naniwala sa mga sinabi mong pagmamahal sa kanya ay dahil sa kagustuhan kong mapasaya ang aking anak. Mahina na ako at bago man lang sana ako mamatay ay nais kong makita ni Andrew na makamtan niya ang lahat ng mga bagay na magpapaligaya sa kanya at maging maayos ang kanyang buhay. Nakita ko kasi na isa ka sa mga taong makakapagbigay nito sa kanya. Pero nagkamali ako. Naging miserable pa ang buhay niya.”

“Sana po nay, bigyan niyo pa po ako ng isang pagkakataon. Gusto ko pong bumawi kay Andrew. Papatunayan ko po sa inyo na ako ay karapat-dapat para sa kanya.”

“Hindi na talaga maaari pa. Mas mabuti siguro kung kayo na lang ng aking anak ang mag-usap.” Ang huli nitong sinabi sa kanya.

Nagpasiya si Bryan na sa labas na lang ng bahay maghintay sa pagdating ni Andrew. At makalipas ang halos isang oras ay nakita niya ang paghinto ng kotse ni Troy sa tapat ng gate tanda ng kanilang pagdating.

__________

Nasa malayo pa lang ay naaninag na nina Andrew at Troy ang nakahintong sasakyan at si Bryan na nakatayo at nakasandal dito.

“Ilang araw na rin niya akong kinausap para magpatulong na makausap ka. At sa tingin ko ay hindi na rin siya nakatiis pa. Its time na siguro para makapag-usap kayo ng masinsinan.”

“Tama ka Troy, para na rin magkaroon ng pormal na closure ang kalokohang relasyon na ito.” Ang pagsang-ayon naman ni Andrew.”

Paglabas niya ng kotse ay agad niyang hinarap si Bryan.

“Alam ko ang pinunta mo dito at ito ay ang makausap ako. Sige pagbibigyan kita pero huli na ito.” Ang una niyang sinabi.

Nagpasya si Troy na mauna nang pumasok sa loob para makapag-usap sila ng sarilinan.

“Doon tayo.” Ang pagyaya nito kay Bryan sa isang bakanteng sementadong upuan malapit doon.

Pagkaupo nila ay agad nagsalita si Bryan.

“Thanks for the gift Andrew. Sobra akong masaya sa binigay mo. Alam mo bang gabi-gabi ko yun kayakap sa pagtulog?”

“Iyon lang ba? Kung walang kabuluhan lang ang sasabihin mo, mabuti pa at itigil na natin ito. Nagsasayang lang tayo ng oras. ”

Nabigla naman siya sa pambabara nito sa kanya. At doon niya napansin ang hindi nakasuot na kwintas sa leeg nito.

“Nasaan na ang kwintas?” ang tanong nito sa kanya.

“Naiwala ko. Hindi ko alam kung saan napunta.”

Hindi naniwala si Bryan sa naging sagot nito. Napapailing na lang ito.

“Huwag ka nang magpaligoy pa.” Ang pagpapatuloy nito.

Napabuntung-hininga si Bryan at saglit na sinulyapan si Andrew.

“Alam ko kung gaano katindi ang sama ng lob niyo ni nanay sa akin. Kaya ako nandito ngayon para linawin ang lahat.

“Hindi mo na kailangan pang magpaliwanag.” Ang pagsingit ni Andrew. “Tama lang ang ginawa ni Mam Sebastian. Gusto lang niya na mapabuti ang buhay mo.”

“Andrew...”

“Ibaling mo na lang sa iyong fiancée ang iyong atensyon. Alam kong siya talaga ang mahal mo. Confused ka lang sa nararamdaman mo dahil sa akin. Kaya nakapagdesisyon na ako, Puputulin ko na ang pakikipag-ugnayan ko sayo. Nasabi na rin sayo ni Troy na aalis na kami ni nanay para makapagsimula ulit.”

Gustuhin mang pigilan ni Bryan ang pinaplano nito dahil sa hindi niya pangsang-ayon dito ay wala na siyang magagawa pa. Base sa tono ng pananalita nito ay talagang desidido na ito at hindi na mababago pa.

At ang sumunod na sinabi nito ang tuluyang pumiga ng kanyang puso.

“I admit na talagang pinagpantasyahan kita, dahil nasa iyo na ang lahat ng katangian ng isang ideal man. Pero never kitang minahal. Siguro naconfused din ako sa aking nararamdaman dahil sa mga pinakita mo kaya napilitan kitang sagutin sa mall. At base na rin sa nakita ko sa inyo ni Sarah kanina at sa pagsunod mo sa aking request ay masasabi ko na talagang bagay kayong dalawa. Mahal ka ni Sarah at ganoon ka din sa kanya.”

Kahit nasasaktan ay hindi pa rin magawang paniwalaan ni Bryan ang mga sinabi ni Andrew.

Nagpatuloy si Andrew. “Salamat, dahil sa iyo ay narealize ko na imposible talaga ang ganitong relasyon, na hindi ito permanente. Maraming tutol at mga humuhusga.”

“Kung ganoon ang desisyon mo, tatanggapin ko.” Ang naiiyak nang pahayag ni Bryan. “Salamat sa lahat Andrew na kahit sa sandaling panahon ay napasaya mo ako. Tulad mo ay marami rin akong natutunan. Narealize ko rin ang lahat ng aking pagkakamali tulad ng pangbubully sa ibang mga estudyante. Dahil sayo ay natuto akong makipagkaibigan at magpakumbaba.”

Sa mga oras na iyon ay namumuo na ang mga luha sa mata ni Andrew pero pinipigilan lang niya ito upang hindi makita ng kausap na masyado siyang naapektuhan  at nalulungkot.

Tumayo na si Bryan sa kanyang kinauupuan. 

“Sige Andrew aalis na ako.” Ang pagpapaalam nito sa kanya.

Tumango siya bilang pagsang-ayon. “Sige ingat ka.”

Habang papalayo ang sinasakyan ni Bryan ay isa-isa nang nagbabagsakan ang mga luha sa mata ni Andrew. At doon na siya tuluyang umiyak.

Kasabay ng kanyang paghihinagpis ang pagbagsak ng ulan. Tila nakikisimpatya sa kanyang nararamdaman. Hinayaan na lang niya ang kanyang sarili na mabasa nito.

Isa pa sa natutunan ni Andrew na hindi lahat ng love story ay may happy ending tulad ng nababasa sa mga fairy tales lalo na’t kung hindi pangkaraniwan at tanggap ng lipunan ang relasyon ng parehon kasarian.

Hindi man naging Masaya ang kanyang buhay pag-ibig ay hindi pa rin iyon naging dahilan upang siya ay sumuko at ikulong ang sarili sa kalungkutan.

“Move-on and start a new life.” Ang nabuo niyang motivation sa sarili.

“Thanks for everything and Goodbye.” Ang sabi niya ulit sa kanyang sarili patungkol sa kakalisan lang na si Bryan.

Wakas...

CAMPUS TRIO Part 25

"Kamusta na ang aking pinakamamahal na apo?" ang malambing na pambungad na tanong ng lola ni Troy nang mag-usap sila sa pamamagitan ng skype sa gabing iyon.
"Ayos lang po ako." ang kanyang tugon. "Eh kayo po lola."
"Mabuti naman ako rito apo. Maganda naman ang takbo ng business natin dito, at may good news ako sa iyo, Makakapag export na rin tayo sa Europe."
"Talaga Wow, ang galing talaga ng lola ko." ang masaya niyang reaksyon sa balita.
"Oo. Siya nga pala apo, malapit nang matapos ang school year, baka gusto mong sumunod dito para naman makatulong ka sa akin dito. Isama mo na sina Andrew dito para makapagbakasyon na rin sila."

Napansin naman ng matanda ang biglang pag-iba ng mood ng kanyang apo.
"Troy apo, may problema ba?" ang nag-aalala niyang tanong. "Nagkaaway ba kayo ni Andrew?"
"Hindi po lola." Napabuntung hininga siya bago magpatuloy. "Aalis na sila ni Tita dito sa bahay at lilipat na rin ng school si Andrew sa darating na pasukan." ang malungkot niyang pagpapatuloy.
"Teka, bakit biglaan naman yata?" ang nagtatakang tanong ng matanda.

Malungkot na nilahad ni Troy ang lahat ng mga nangyari na naging dahilan sa desisyon na iyon ni Andrew. At habang nakikinig ang matanda sa kanya ay nakaramdam siya ng awa para rito. Mistulang naulit muli ang pagiging malungkutin nito nung mga panahon na yumao ang kanyang mga magulang.
Hindi muna siya nagsalita bagkus ay hinayaan niya lang ito na ilabas ang lahat ng kanyang saloobin.

"Nangako po ako sa kanila na tutulungan ko sila sa abot ng aking makakaya kapag umalis na sila dito." ang pagpapatuloy ni Troy. "Kahit sa ganitong paraan man lang ay maiparamdam ko na mahalaga siya sa akin, na mahal ko siya."

At sa puntong iyon ay nagsalita na rin ang kanyang lola. "Wala ka bang balak na sabihin man lang sa kanya ang nararamdaman mo? Malaman lang niya bago sila umalis ng kanyang ina."
"Kung pwede nga lang noon ko pa ginawa ang bagay na iyan lola. Alam ko kasing kaibigan lang ang tingin niya sa akin. Si Bryan talaga ang mahal niya. Kaya nga nagdesisyon akong magparaya sa aking kaibigan dahil alam kong mahal din nito si Andrew. Gusto kong mapalapit pa sila sa isat-isa."
"Ngunit hindi nangyari iyon apo."
"Opo lola. Alam niyo po kung hindi ko lang kilala at matalik na kaibigan si Bryan at wala akong nalalaman, malamang ay nagalit na ako sa kanya dahil sa pananakit niya kay Andrew. Hindi rin po niya kagustuhan ang nangyari at alam kong nahihirapan din siya sa kanyang sitwasyon ngayon."
"Naiintindihan kita apo. Sayang lang at wala ako diyan upang yakapin at damayan ka. So ano na ang balak mo ngayon?"
"Tulad nga ng nabanggit ko kanina lola, tutulong po ako sa kanila. Ngunit naisip ko na kayo muna ang uunahin ko. Susunod po ako diyan sa bakasyon upang makatulong ako sa ating negosyo."
"Teka sigurado ka ba diyan apo, paano na sina Andrew?"
"Alam ko po iyon. Ilang linggo lang naman  tatagal iyon." ang naisagot lang ni Troy. Ngunit sa kanyang isip ay may iba pa siyang layunin sa kanyang desisyon na ito.
"Huwag ka nang mag-alala sakin apo. Kaya ko naman ito. Narito naman ang mga tauhan natin."
"Mahal na mahal ko rin po kayo lola kaya gusto kong tumulong sa inyo."
"Sige apo. Salamat naman at kahit papaano ay may makakasama ako dito. Ngunit kung magbago man ang pasya mo ay ipaalam mo agad ito sa akin. Hindi ako tututol."
"Salamat po lola."
_________
"Anak, may tawag ka." ang paggising ng ina sa natutulong pang si Andrew. Pupungas-pungas pa siyang bumangong upang sagutin ang tawag.
"Hello Dante? Ang aga mo naman mang-istorbo"
"Dante ka diyan? Dina pangalan ko ano."
"Sige Dina na eh bakit ang aga mo naman tumawag?"
"May problema kasi ako friend. Hindi tayo matutuloy ngayon. Nasa ospital kasi ngayon si Mama, inatake ng highblood. Nandoon lang ako maghapon para bantayan siya."
"Ganoon ba? Kamusta na siya ngayon." ang tanong ni Andrew. Kahit papaano ay nag-aalala rin siya para sa ina ng kanyang matalik na kaibigan.
"Ok na siya ngayon. Pero kailangan pa niyang magpahinga."
"Mabuti naman kung ganoon. Pero matutuloy pa rin ako ngayon Dina, kasama si Troy."
"Talaga friend. Sayang naman di ako makakasama kakainis."

Natawa lang si Andrew sa naging reaksyon ni Dina. Alam naman niya kasi ang pagkahumaling nito sa campus trio.
"Huwag ka nang manghinayang diyan."
"Hays sayang talaga kasi pero wala na akong magagawa. Sa ngayon kasi mas importante si Mama."
"Tama yun."
"O siya sige friend bye bye na. Dont forget to tell me ang mangyayari sa date niyo ha"

Natawa naman si Andrew. "Oo na bye."
_________
"Mabuti naman at naisipan mo nang i-date si Sarah." ang natutuwang pahayag ng mama ni Bryan na kasalukuyang nagsusuot ng gagamting sapatos.
"Oo. Yan naman ang gusto mo diba?" ang kanyang tugon na wala man lang emosyon.
"Ofcourse son. Noon pa man mga bata pa kayo, siya na ang gusto ko para sa iyo."
"Alis na ako Ma." ang pagputol ni Bryan. Ayaw na niyang marinig pa ang mga susunod pang sasabihin ng mama niya, na para sa kanya ay walang kabuluhan.

Sinundo muna ni Bryan si Sarah sa bagong bahay nito. Nang makarating doon ay nakita niya agad ito papasok ng kotse.
"Sarah" ang pagtawag ni Bryan sa dalaga. Nilingon naman agad ito ng huli.
"Babe! ang sambit ni Sarah at agad niyang pinagbuksan ito ng gate. "Ang saya-saya ko naman at sinundo mo pa ako dito."
"Ganoon naman talaga iyon di ba? Lalaki ang susundo sa kanyang ka date."
"Weee! kinikilig ako." Di na nakapagpigil ng emosyon si Sarah. Napayakap na siya kay Bryan.
"Ang swerte ko naman sayo babe. Gwapo na sweet pa."
 Napangiti lang ng bahagya si Bryan.

Ang kotse na ni Bryan ang kanilang ginamit papunta sa isang malaking mall kung saan ang date nila.
_________
"Kung hindi na natin makakasama ang kaibigan mo, saan mo na gusto pumunta?" ang tanong  ni Troy kay Andrew habang nagmamaneho papunta sa kanilang destinasyon.
"Hmmm... Sa totoo lang kung si Dina ang kasama ko ay hindi ko rin alam ang pupuntahan namin eh." ang pag-amin ni Andrew.
Natawa si troy. "Kung ganoon ako na ang bahala. Gusto mo ba manood muna tayo ng sine."
"Talaga. Wow, makakapanood na rin ako ng sine sa wakas. Alam mo naman ang buhay namin ni nanay. Madalang kaya ako makapunta sa mga mall."

Sa halip na matawa ay naging cute siya kay Troy nang lingunin niya ito.  Ang nakakahumaling nitong mukha lalo na ng nagniningning na mata sa tuwa ang kanyang napansin sa kausap.
"Ok. Mamaya pagdating natin ikaw na ang mamili ng papanoorin natin ha."

Makalipas ng ilang minuto ay narating na nila ang isang malaking mall. Pagkababa nila ng kotse ay agad napansin ni Andrew ang isang kotse na nakapark din katabi ng kay Troy.
"Parang nakita ko na rin itong kotse na to ah. Hindi ko lang alam kung saan." ang sabi ni Andrew sa kanyang sarili. Hindi na niya ito pinagtuunan pa ng pansin.

Tulad kanina ay nakikita pa rin ni Troy ang kislap sa magandang mata ni Andrew nang mapasok na nila ang mall dahilan upang mapangiti siya.
"Nood na ba tayo ng sine o mag-ikot muna tayo dito."
"Ikaw ang bahala." ang sagot lang ni Andrew habang pinagmamasdan niya ang paligid. "Pasensya ka na. Ngayon lang ulit ako nakapamasyal sa mall eh. Nung huling punta ko dito ay yung kasama ko si..." hindi na natuloy ni Andrew ang kanyang sasabihin. Naalala kasi niya yung araw na ipinasyal siya ni Bryan. Ang araw din iyon ang siyang pinakamemorable sa kanya dahil dito sila nagkaaminan ng kanilang mga feeling sa isat-isa.

Napansin naman ni Troy ang biglang paglungkot ni Andrew. Inakbayan niya ito.
"Nandito tayo para mag-enjoy Andrew kaya itigil mo na yang kaka-emote mo."
"Oo nga. Pasensya ka na Troy."

Nagpasya si Troy na libutin muna nila ang buong mall.
_________
"Bagay ba sa akin babe?" ang tanong ni Sarah pagkabukas ng pinto ng fitting room. Nasa isang boutique sila ngayon ng isang mall. Bago sila magdate ay naisip ni Bryan na bilhan muna si Sarah ng bagong damit.
"Oo naman." ang simpleng sagot ni Troy. Lahat naman kasi ng damit na isuot nito ay bagay sa kanya. Sa totoo lang dahil sa angking kagandahan ay maaari siyang maging isang modelo o isali sa mga beauty pageant.

Matapos ang pagsusukat ay pumunta na ang dalawa sa counter upang bayaran ang damit. At sa kasagsagan ng pagpila rito ay nahagip ng mga mata ni Bryan na naka shades ang dalawang tao na masayang nag-uusap habang naglalakad. Nakaakbay ang isa sa kanyang kasama.
_________
"May isang oras pa tayo. Tara punta muna tayo sa taas Andrew." si Troy matapos makuha ang biniling ticket para sa papanoorin nilang palabas.
"Sige." ang simpleng tugon ni Andrew. At lingid sa kanyang kaalaman na may surpresang bibilhin sa kanya si Troy.

Habang naglalakad ay napapansin ni Andrew na papalapit sila sa mga tindahan ng gadgets. At pumasok sila sa bilihan ng mga cellphone.
"Good Afternoon Sir." ang nakangiting bati sa kanila ng saleslady.

Inilibot ni Troy ang mga mata nito sa mga nakadisplay na unit sa glass shelf.
"Ito Miss." ang turo niya sa isang touchscreen na cellphone.
"Ok po Sir wait lang."

"Nagustuhan mo ba yung pinili ko Andrew?" ang tanong ni Troy sa kanya nang pumasok ang saleslady para kunin ang stock ng unit na bibilhin niya.
"Bakit ka sa akin nagtatanong, ako ba gagamit niyan?"

At ikinagulat niya ang sinagot nito.
"Oo naman. Dahil bibilhin ko yun para sayo. Para naman kahit nasa ibang bansa na ako at kayo naman ay nakalipat na ay makakapag-usap pa rin tayo."

Lubos ang naging kasiyahan ni Andrew sa pinakitang kabaitan ni Troy sa kanya.
"Maraming salamat talaga Troy."
"Basta ikaw." ang nakangiting sagot nito sabay kindat.

Napakaswerte talaga ng taong mamahalin mo, dahil sobrang bait  mo." ang pagpuri ni Andrew kay Troy matapos bayaran ang biniling phone.
"Ikaw ang mahal ko Andrew, kung alam mo lang." ang sabi ni Troy sa kanyang sarili habang nakatingin sa kausap.
"Halika na baka kung saan pa mapunta ang usapan na yan." ang nasabi na lang ni Troy.
_________"Almost one hour pa ang hihintayin natin Babe." ang sabi ni Sarah nang basahin niya ang oras ng susunod na palabas. "What if na maglibot muna tayo?"
"Uy babe, nakikinig ka ba sa akin?" ang tanong ulit nito nang mapansin si Bryan na tila malayo ang iniisip.
"Ha... hmm... sure" ang simpleng tugon nito.


Habang naglalakad ay magkahawak sila ng kamay. Gayumpaman ay hindi na nakuha pang magsaya ni Bryan simula nang makita niya ang dalawang tao na kilalang-kilala niya kanina.

Sa kabilang banda ay hindi nakaligtas kay Sarah ang pag-iiba ng mood ni Bryan.
"May problema ba babe?" ang nag-aalala at nagtatakang tanong nito.
"Wala naman may naisip lang ako." ang sagot nito sabay ngiting pilit.
"Were here to enjoy. Kaya kalimutan mo na muna yang problema mo." si Sarah ulit sabay pulupot sa malalaking braso ni Bryan.

Limang minuto bago ang oras ng pagsisimula ng susunod na palabas ay bumalik na silang dalawa papunta sa sinehan ng mall.
_________
"Bago bumalik sina Andrew sa sinahan ay bumili muna sila ng kanilang kakainin tulad ng popcorn at canned softdrinks.
Napalaki na yata ng nagastos mo" ang nahihiyang sambit ni Andrew kay Troy
"Its ok Andrew." ang simpleng tugon ni Troy.
"Oo nga pala mayaman ka pala hehehe."
"Tsk... ikaw talaga so..." si Troy sabay tingin sa kanyang relo. "tara na."
________
Nakapwesto sina Bryan at Sarah sa bandang gilid kaya kita nila ang mga taong naglalakad papasok at palabas.
Habang naghihintay ay patuloy lang sa pagsasalita si Sarah na hindi na naintidihan pa ni Bryan dahil sa iniisip nito.

At ang mga taong nasa isip niya ngayon ay muling nagpakita sa kanya. Nahagip ng kanyang mga mata ang dalawa na umupo sa upuan sa bandang harapan nila. Pakiramdam niya ay para siyang naging tuod sa mga oras na iyon. Hindi makagalaw dahil sa pagkalito. Lumakas ang kabog ng kanyang dibdib nang marinig ang boses ni Andrew na humahalakhak at kasabay na iyon ay ang selos sa pagiging sweet ng dalawa.

Halos hindi na siya mapakali sa kanyang kinauupuan ng marinig niya ang mahinang pagtatawanan ng dalawa.

Nagtaka si Sarah sa nakikita niyang mga action ni Bryan.

"Whats the problem babe?"
Nilingkis muli ni Sarah ang kanyang mga kamay sa matipunong braso nito. Napakalma naman niya ito ngunit halata pa rin ang pagkairita sa mukha.

Habang hindi pa nagsisimula ang palabas ay inoobserbahan ni Sarah ang dalawang taong nasa harapan niya. Sa isip-isip niya, kung hindi kilala ang dalawang taong ito ay masasabi niyang magjowa ang mga ito. Hindi niya tuloy maiwasan na maalaala ang isa sa mga ito na si Troy. Ibang Troy ang nakikikita niya ngayon kumpara noon. Tatawa lang kapag kinakausap at higit sa lahat ang kapansin-pansin na pagpapahalaga nito sa isang tao na wala sa personalidad nito dati.

At base sa kanyang nakita at naisip ay nakabuo siya ng isang conclusion na magagamit niya sa kanyang nais mangyari.

Samantalang halos sumabog ang utak ni Bryan sa kanyang naririnig na pagbibiruan ng dalawa. At ang lalong nagpainit ng kanyang ulo ay ang ginagawang pag-akbay ni Troy kay Andrew. Ni hindi man lang nagresist si Andrew sa ginagawa ni Troy sa kanya bagkus ay parang gusto rin naman nito.

Nabigla naman siya sa mga sumunod na nangyari.
"Hey guys!" ang pagbati ng kanyang katabi sa mga taong nasa harapan nila.

Halos sabay na lumingon sa likuran ang mga taong kanyang binati. Tulad niya ay nabigla rin ang mga ito sa kanilang nakita.

Sa kabila ng medyo my kadilimang sinehan ay naaninag pa rin ni Andrew ang gwapong mukha ni Bryan. Parang ang lahat ng sama ng loob niya para dito ay naglaho at napalitan nito ng matinding pagkasabik.
"Sabi ko na nga ba kay Bryan nga ang nakita kong kotse." sa agad na naisip ni Andrew.

"Oh Sarah, what a coincidence nandito pala kayo ni Bryan." si Troy.
"Yes, actually niyaya ako ni Bryan dito." ang nakangiting sagot ni Sarah.
"So you two are in a date?" tanong muli ni Troy.
"Yes!" "No" halos sabay na naging tugon nina Sarah at Troy.
"Ikaw talaga babe. deny ka pa diyan." ang pagpapatuloy si Sarah.

Naputol lang ang kanilang pag-uusap nang magsimula ang ang kanilang papanooring palabas.

Sa halip na magconcentrate sa ganda ng palabas ay nakafocus na ang atensyon ni Bryan ginagawa nina Andrew at Troy.Pasimple siyang umaangat ng upo para tignan kung nakaakbay pa rin si Troy kay Andrew o magkahawak sila ng kamay.

Tulad ni Bryan ay ganoon din si Andrew.
"Fiancee niya si Sarah kaya natural lang na idate niya ito. Talagang bagay silang dalawa." ang sabi ni Andrew sa kanyang sarili. "Mali itong nararamdaman ko. Dapat mag move-on."
_________
"Are you going home now?" ang tanong ni Sarah kina Troy at Andrew habang naglalakad sila palabas ng sinehan matapos ang palabas. Nakalingkis pa rin ito sa matipunong braso ni Bryan.
"Hindi pa. Kakain muna kami."
"Ow tamang-tama sabay na kayo sa amin di ba babe?"
"Ah...oo, para naman magkakwentuhan tayo." ang pagsang-ayon naman ni Bryan sabay ngiti ulit ng pilit.

Pinili nilang kainan ang isang mamahaling restaurant sa loob ng mall na iyon. Dumako silang apat sa table na pang-apatan ang upuan. Magkatabi sina Bryan at Sarah na katapat nito ay sina Andrew at Troy. Nilapitan naman sila ng waiter. Nang masabi na nila ang kanilang mga order at pagkaalis ng waiter saka nila itinuloy ang pag-uusap.

Habang hinihintay ang kanilang order ay pinagmamasdan ni Sarah si Andrew na halatang umiiwas ng tingin sa katabi niyang si Bryan.

Niisa na kanilang tatlo ay walang nagsasalita kaya siya ang nagbukas ng usapan.
"Ang tahimik naman yata ng kasama mo Troy." si Sarah.
"Ah oo, ganyan talaga siya medyo mahiyain." ang sagot naman ni Troy.
"Hmmm... Parang familiar ka sa akin. Nakita na kita sa birthday ng aking fiancee."

"Ah oo. Pero sandali lang ako doon." ang simpleng tugon ni Andrew.

At syempre alam ni Sarah ang dahilan nito. Nasabi na rin ito sa kanya ng mama ni Bryan, kaya hindi na siya magtataka sa isinagot nito sa tanong niya.
"Ok. By the way Im Sarah, the future wife of Bryan Luis Sebastian." ang kanyang pagpapakilala kay Andrew sabay ngiti sa kanyang katabi.

Sa ilalim ng mesa ay inabot ni Troy ang kamay ni Andrew at pinisil iyon. Hindi man pinapakita ng kasama ay alam niya ang nararamdaman nito.

"Ako naman si Andrew." ang pagpapakilala ni Andrew sa sarili sabay lahad ng isa pa niyang kamay. Tinanggap naman ito ng dalaga.
"Nice to meet you Andrew. Alam mo ba we are bestfriends simula mga bata pa lang kami. Magkakaibigan ang aming mga families. Walang araw na hindi kami nagbobonding."

Nanatili lang si Andrew sa pakikinig.
"Kapag may umaaway sa akin, siya ang aking tagapagtanggol. I remember na sinabi pa niya na walang sinuman ang pwedeng mang-api sa akin. Hay, noon pa lang talagang love ko na siya and I know na ganoon din siya sa akin di ba babe?" ang pagpapatuloy nito sabay lingon sa kanyang katabi na hindi na mapakali sa mga oras na iyon.

Tinignan ni Bryan si Andrew.
"Ah Oo." ang kanyang naisagot. Dala na rin siguro ng selos para sa kanila ni Troy ay iyon na nasabi niya. 
"See. Kaya nung sinabi ko sa kanya na mag magmirate kami sa US, ay talagang umiyak yan to the point na sinundan pa nila kami ni Tita sa airport. At dahil hanggang ngayon ay love ko pa rin siya kaya bumalik ako."

Sa mga pahayag na iyon ng dalaga ay unti-unti nang lumilinaw kay Andrew ang gustong iparating sa kanya ni Sarah. At ang sumunod na sinbi nito ang nagpatotoo sa kanyang iniisip.

"Mabuti na lang at napaaga ang aking pagbabalik kundi... tsk tuluyang na siyang nawala sa akin at naligaw ng landas. By the way after pala ng graduation ng aking babe ay magpapakasal na kami. At walang sinuman ang maaaring pumigil nito."

"Tama nga ang desisyon ko. Kailangan na talaga." ang sabi ni Andrew sa kanyang sarili matapos marinig ang mga pahayag ni Sarah. Kahit malungkot ay pipilitin niyang mag move-on.

At dumating na ang kanilang order.

Habang kumakain, Si Bryan ay pasimpleng sumusulyap kay Andrew. Napapansin niya ang hindi nito ganado sa pagkain tanda ng may malalim itong iniisip. Sa mga oras na iyon ay gustung-gusto na niyang lapitan nito upang aluhin kausapin at magpaliwanag. Alam niya kasi na nasaktan ito sa mga sinabi ni Sarah.

Maya-maya lang ay laking gulat niya sa ginawa ng kanyang katabi. Hinalikan siya nito sa pisngi sabay sabi ng "I love you babe."

Agad siyang natigilan at hindi alam ang gagawin. Tinignan niyang muli si Andrew na ngayon ay nakayuko habang pasimpleng hinihimas ng katabi niyang si Troy.

"Babe" ang pagtawag sa kaniyang pansin muli ni Sarah.
"I love you too." ang wala sa sarili niyang naibulalas.

Sa loob ni Andrew ay labis siyang nasaktan sa kanyang nakita. Ngunit imbes na umiyak ay ipapakita niya sa kanila na hindi siya apektado tulad ng ginawa niyang pag-iwas kay Bryan ng ilang linggo.
"Sweet niyo naman tol." ang pagpuri ni Andrew sa kanilang ginawa habang nakatingin kay Bryan. "Ang swerte mo kay Sarah. Nasa kanya na ang lahat ng katangian ng hinahanap ng lalaki sa isang babae. Bagay na bagay kayo promise. I hope na maging masaya kayo.

Nakatitig lang sa kanya si Bryan na hanggang sa mga oras na iyon ay parang tuod na sa bilis ng mga pangyayari.

Samantalang si Sarah naman ang kinausap ni Andrew.
"Sa palagay ko hmmm..."saglit siyang tumigil a nilagay ang hintuturo sa sentido na tila nag-iisip. "Hindi naman naligaw ng landas si Bryan. Walang nagbago sa kanya, sa nararamdaman niya sa iyo."

Pagkatapos ay si Troy naman ang kanyang tinanong. "Ikaw Troy, di ba matagal mo na rin silang kilala? Kaya sasang-ayon ka sa akin na nagustuhan ni Bryan ang kiss ni Sarah."

Bahagyang natigilan si Troy sa tanong na iyon ni Andrew. Hindi niya inaasahan na makakapagsalita siya ng ganoon. "Ah... eh.... oo naman."
"Sa tingin ko ay wala nang makakapagpahiwalay o hahadlang sa kanilang pagsasama, dahil wagas ang pagmamahalan nila, di ba Troy?"

Napatango na lang ulit si Troy.

Sa mga oras na iyon ay may biglang pumasok sa isip ni Andrew. Ito ang kayang magiging basehan para sa magiging closure ng relasyon nila ni Bryan at magsimula ulit.

"May request sana ako kay Bryan" ang phayag ni Andrew. Tila nawala na ang kanyang hiya naglakas na siya ng loob.
"Ano yun Andrew?" ang tanong agad nito.

"Tutal mahal ka ni Sarah at mahal mo rin siya bilang fiancee. Gusto kong halikan mo siya ulit."

Sobrang nagulat si Bryan at di inaasahan na ipapagawa sa kanya ang bagay na iyon.

CAMPUS TRIO Part 24

Madaling-araw na ngunit hindi pa rin dalawin ng antok si Bryan.Habang yakap niya ang teddybear ay inaalala niya si Andrew. Hindi siya mapakali lalo na't alam niya na nasaktan ito sa nangyari.

Nais na niyang puntahan ito, para sabihin at ipaliwanag na ang Mama lang niya ang may pakana ng lahat. Na kahit masaya siya sa pagbabalik ni Sarah ay hindi iyon dahilan para mabago ang nararamdaman niya dito.

"Sobrang nagustuhan ko Andrew. Happy Valentines." ang kanyang sinabi matapos mabasa ang maikling note na nilagay ni Andrew sa teddy bear.
"Thanks for this gift." ang kanyang pagpapatuloy sabay yakap dito.

Sobrang siyang nalungkot lalo nat naisip na ang maaaring maging kahinatnan ng mga nangyari.
"Hindi ito pwede." ang sabi niya sa kanyang sarili sabay lakas loob na bumalikwas ng higa at nagpalit ng damit.

Matapos iyon ay nagmadali siyang lumabas ng silid at bumaba. At napahinto siya sa taong humarang sa kanya sa pinto.

"Hindi mo siya pwedeng puntahan anak."
"Gusto ko lang siya kausapin Ma."
"At ano naman ang sasabihin mo sa kanya? Are you going to tell him na plano ko lang ang lahat ng ito? Masaya ka naman sa ginagawa ko di ba?"
"Thank you sa ginawa mo. Pero si Andrew lang ang kukumpleto sa kasiyahan ko." ang deretsahang pahayag nito.
"Tumigil ka na sa kahibangan mo! Fiancee mo na si Sarah."
"Ikaw lang ang nagsabi niyan. Alam mo ba Ma, sawa na ako sa ginagawa niyong pagkontrol sa buhay ko. Malaki na ako at may sariling pag-iisip."
 "Aba sumasagot ka na ha. Nagiging bastos ka na. Hindi ka na marunong rumespeto. Iyan ba ang tinuro sa yo ng Andrew na iyon. O yan ang natutunan mo sa squatters na tinitirahan nila."
"You have no right na pagsalitaan siya ng ganyan!" tumaas na ang kanyang boses sa mga oras na iyon. "Nakakahiya ka Ma. Mataas ang pinag-aralan mo pero hindi mo naman ginagamit. Tama bang manghusga ng tao."
"Bryan!" napasigaw na ang kanyang ina.
"Totoo naman di ba. Alam mo bang siya ang nagpabago sa akin. Siya ang nakapagparealize sa akin ng mga maling bagay na ginagawa ko. Sa kanya akong naging masaya at natutong magmahal ng totoo."
"I cant believe this." ang nagtitimping pahayag ng kanyang ina.
"Ayoko nang makipag argumento sa iyo Ma. Please lang payagan niyo na ko."
"No!"

Napapailing na lang si Bryan na bumalik sa kanyang silid. Alam niyang hindi siya mananalo sa kanyang ina. Bukod sa magulang niya ito at mas matanda, nangangamba rin siya sa magiging epekto nito sa pagaaral ni Andrew, na baka tanggalin na nito ang kanyang scholarship.
__________ 
"Ngayon ko lang ulit nakita ang anak ko na sobrang malungkot matapos mamatay ang kanyang ama." ang sabi ng ina ni Andrew sa kakauwi lang na si Troy.
"Kanina lang kinausap ko siya at sinabi niya sa akin ang lahat. Masyado nang sinaktan ng mag-inang iyon ang damdamin ng aking anak!" ang naibulalas ng kanyang ina dahil na rin sa sama ng loob.
"Nung una ko pa lang siya makita sa totoo lang ay may pag-aalinlangan ako sa motibo ni Bryan. At sa paglipas ng mga araw ay nakuha niya ang loob ko kaya napapayag niya agad ako sa pagkakaroon nila ng relasyon. Inunawa ko na lang si Dr. Sebastian sa pagpapahinto niya kay Andrew. Pero iba na ngayon. Pinagplanuhan nila ang pagpapahiya at pinaglaruan lang ng kaibigan mo ang damdamin ng aking anak."

"Naiintindihan naman ni Troy ang mga sinabi ng ina ni Andrew. Bilang ina ay nasasaktan din ito sa nakikita niyang kalagayan ng kanyang anak.
"Alam ko po ang nararamdaman niyo Tita." ang tugon ni Troy. "Ngunit tulad po ni Andrew ay naging biktima rin si Bryan ng sitwasyon. Hindi rin niya inaasahan at nagustuhan ang mga nangyari." ang kanyang pagpapatuloy. Sinubukan niyang depensahan ang kaibigang si Bryan.
"Pasensya na Troy sa mga nasabi ko. Siguro tama ka pero hindi iyon dahilan para mabago ang tingin ko kay Bryan. Kaya nakapagdesisyon na ako. Hanggat nabubuhay ako ay ipaglalaban ko ang aking anak. Hindi ko na pahihintulutan pang lapitan ng kaibigan mo ang aking anak."

Kita ni Troy sa ina ni Bryan ang sobrang galit kahit pa na medyo nanghihina na ito. Kaya pinili na lang muna niya ang manahimik.

Habang nag-uusap sina Troy at ang kanyang ina ay tuloy pa rin sa  pag-iyak si Andrew sa loob ng kanyang silid.
"Ngayon na lang ako iiyak. Hindi pwede na habangbuhay na lang ako magpaalipin sa kalungkutan dail lang sa nararamdaman ko kay Bryan. Dapat na akong magmove-on at magsimula ulit." ang sabi niya sa kanyang sarili.

Ilang minuto pa ang lumipas nang maisipan niyang lumabas ng silid. At doon nakita niya ang kanyang ina na natutulog sa sofa. Agad niyang nilapitan ito.

"Kamusta ka na anak?" ang nag-aalalang tanong ng kanyang ina nang magising ito.
"Ayos lang po nay. Huwag kayong mag-alala." ang kanyang tugon sabay ngiti.
"Mabuti naman kung ganoon. Ano na ngayon ang balak mo anak?"
"Sa totoo lang po ay sobrang nalulungkot p rin ako. Ngunit naisip ko na hindi dapat ito maging dahilan upang gawin kong miserable ang aking buhay. Ako na mismo ang gagawa ng paraan nay. Naisip ko po na tuluyan ko nang iiwasan si Bryan upang di na lumala pa ang sitwasyon. Puputulin ko na po ang aming relasyon"
"Paano mo naman sisimulan iyon anak?"
"Balak ko pong tapusin na lang ang school year nay."
"Teka ibig sabihin nito hihinto ka sa pag-aaral mo? Paano na yung scholarship mo?"
"Hindi po ako titigil nay. Lilipat na lang siguro ako sa isang state university. Tungkol po sa scholarship, may pangamba na akong maaapektuhan na ito lalo na ang Mama ni Bryan ang nagbibigay sa akin nito. Kaya naisip ko po na mag part-time job. At habang wala pa akong nahahanap ay babalik ako sa pangangalakal. Isasabay ko na rin ang paghahanap ng trabahong mas malaki ang sahod."

Agad niyakap ng ina ni Andrew ang anak sabay haplos ng ulo nito.
"Hindi madaling desisyon ang gagawin mo anak. Hayaan mo, narito lang ako para gabayan ka. Magtutulungan tayo anak, kakayanin natin ito." ang pagpapalakas ng loob ng ina ni Andrew sa anak.

Ang pag-uusap na iyon ng mag-ina ay pinakinggan lahat ni Troy. Lalo siyang humanga kay Andrew sa pinapakita nitong determinasyon at lakas ng loob bukod sa pagiging mabait nito. Hindi niya maiwasang mapangiti kaya pakiramdam niya ay mas lalong umusbong ang kanyang pagtingin dito. Tulad ng kanyang narinig sa ina ni Andrew, siya rin ay susuporta at tutulong din sa kanya sa abot ng kanyang makakaya.
_________
Isang linggo ang lumipas ay naging usapan pa rin sa buong campus ang mga kaganapan nung gabi ng selebrasyon ng kaarawan ni Bryan. At sa mga panahong iyon ay pilit iniiwasan ni Andrew si Bryan. Kabaliktaran naman nito si Bryan na gustung-gusto lapitan si Andrew upang kausapin ngunit hindi siya makakuha ng tyempo dahil sa higpit ng pagbantay ng kanyang mama. Dahil nasa iisang unibersidad lang sila nag-aaral ay di maiwasan ang madalas na pagkrus ng kanilang landas.  

Hanggang sa isang araw ay hindi na siya makatiis at nagpatulong na kay Troy. Kinausap niya ito sa tambayan.
"Gusto kitang tulungan tol, ngunit nagdesisyon si Andrew na hindi ka na niya kakausapin pa. Matindi ang sama ng loob nilang mag-ina sa ginawa niyo ni Tita."
"Hindi ko masisi si nanay kung magalit siya sa akin. Kaya nga gusto kong kausapin sila para magpaliwanag. Sasabihin ko rin kay Andrew na mali ang akala niya. Hindi ko gusto si Sarah, na kaibigan ko lang siya.  At hindi magbabago ang pinangako ko sa kanya. Pipilitin kong tuparin iyon."
"Gaya nga ng sabi ko kanina, nakapagdesisyon na siya tol. Balak na rin niyang tapusin itong taon at lilipat na raw siya ng school."
"What? Sa...saan naman siya lilipat? Kung aalis siya dito mawawalan sya ng scholarship, tiyak na mahihirapan siya."
"|Alam na niyang hindi na siya magiging scholar pa sa susunod na pasukan tol."

 Agad nakaramdaman ng ulit lungkot si Bryan sa kanyang mga narinig dahil ito na ang magiging hudyat ng paghihiwalay nila ni Andrew.  

"Hindi ito maari, nangako siya sa akin na hindi siya bibitaw. Ganoon na lang ba yun susuko na lang siya. At kung yan ang gusto niya wala na akong magagawa pa. Kaya please naman tol, huli na to, gusto ko lang siya talagang makausap tutal aalis na rin naman siya." ang muling pakiusap ni Bryan. Dahil sa kanyang mga narinig ay mas tumindi ang kagustuhan niyang makita ito at masabi ang lahat ng kanyang saloobin.

Sa mga oras na iyon ay pinagmamasdan ni Troy ang kanyang kausap. Kitang-kita niya ang malaking pinagbago nito sa pag-uugali. Unang pagkakataon kasing nagpakumbaba nang ganoon si Bryan. Madalas kasing kampante lang ito dahil sa lahat ng gusto nito ay nakukuha. Isa pa riyan ang lungkot sa mukha nito kabaliktaran ng pagiging presko nito na palaging nakangiti na may pagka astig. Talagang napakalaki ang naging impluwensiya sa kanya ni Andrew.

"Kung sa bagay may punto ka." si Troy. Tama naman siya, dalawang linggo na lang ang natitira at matatapos na ang school year.
"Sige tutulungan kita tol. Susubukan ko siyang kausapin mamaya. Sasabihan na lang kita kung papayag siya." ang kanyang pagpapatuloy.
"Salamat tol."
________
"Sigurado ka na ba sa desisyon mo?" ang malungkot na tanong ni Dina kay Andrew matapos sabihin nito ang kanyang naging desisyon. Nasa corridor sila ngayong dalawa habang hinihintay ang kanilang professor sa huli nilang subject sa araw na iyon.
"Oo. Mawawala na kasi ang scholarship ko sa susunod na taon. Alam mo naman na mahirap lang kami at di na kaya ni nanay ang babayaraing tuition fee."
"Grabe na talaga yang si Mam Sebastian. Tama ba yung pati ang scholarship mo ay idadamay niya. Napaghiwalay na nga niya kayo ni Papa Bryan e."
"Hindi natin siya masisisi. Naninigurado lang naman siya. At mabuti na rin to. Para makapagsimula na lang ulit kami ni nanay."
"Nakakalungkot naman. Mawawalan na ako ng kaibigan dito."
"Hindi naman ako mawawala, lilipat lang kami ng ibang lugar. At saka maaari naman tayong magtawagan di ba?" 
"Oo. Sige good luck na lang sa iyo. Basta balitaan mo na lang ako sa mangyayari sa iyo. Huwag mo akong kalilimutan"
|Hindi mangyayari yun." ang nakangiting si Andrew.
_______
"Hi babe nandito na ako!" ang masayang bati ni Sarah pagkapasok nito sa tambayan. Isang ngiti lang ang isinukli ni Bryan sa kanya.
"Oh nagdala ako ng meryenda. Binigyan ko na rin nito si Tita kanina. Tara kain na tayo." ang masiglang pag-aalok ni Sarah. Kabaliktaran naman nito si Bryan na seryoso ang mukha.
"Ang lalim ng iniisip natin ngayon ah. Anong problema babe?" ang tanong nito sabay haplos sa pisngi ni Bryan.
"Wala ito. So hmmm.... nagugutom na ako tara kain na tayo!" ang nasabi na lang ni Bryan sabay ngiti.

Kahit hindi sinabi ni Bryan sa kanya ang problema nito ay alam na iyon ni Sarah. Nabanggit na rin sa kanya ni Dr. Sebastian ang lahat. Sa sarili niya ay nabigla siya. Hindi makapaniwala na magiging ganoon si Bryan. Tulad ng sabi ng mama nito, naniniwala siya na baka naguguluhan lang ang kanyang anak at naimpluwensyahan lang siya ng Andrew na iyon. At gagawin niya ang lahat upang mapabago ito at bumalik ito sa dati. At tulad ng gusto nito, paninindigan na niya ang pagiging fiancee ni Bryan.

Kapansin-pansin kay Sarah ang pananahimik ni Bryan habang kinakain ang kanyang dalang meryenda.  Naisip niyang magbukas ng topic para magkausap sila.
"Babe, ilang linggo na tayong magkasama pero hindi mo man lang ako yayain na lumabas?" Nilagyan niya nag kaunting himig ng paglalambing ang kanyang boses.
"Pasensya ka na. Sige saang lugar ba gusto mong puntahan natin?"  ang tanong ni Bryan. Sa sarili niya ay wala siyang interes sa bagay na ito dahil ang focus ng kanyang isip ay kay Andrew. Ngunit pinagbigyan na rin niya ang gustong mangyari ng dalaga.
"Gusto ko lang naman na ibalik ang pagiging close natin tulad ng mga bata pa tayo. Pwede tayong mamasyal sa mall o kaya ay mag date para makapagbonding na rin."
"Sure. Sige bukas." ang kanyang pagsang-ayon.
________
Katatapos lang ng klase ni Andrew sa araw na iyon nang puntahan siya ni Troy sa kanilang classroom. Simula ng mga nangyari nung selebrasyon ng kaarawan ni Bryan ay mas naging madalas na ang pagsama ni Troy sa kanya. Sabay sa pagpasok at pag-uwi palibhasa ay nakikituloy siya sa bahay nito.
"How's you day?" ang ngiting tanong sa kanya ni Troy.
"Araw-araw mo na lang tinatanong yan ah."
"Syempre naman. Gusto ko lang malaman kung ano na ang nangyayari sa iyo."
"Bakit naman?"
"Dahil... sabi ni Tita na bantayan kita at alamin lahat ng ginagawa mo." ang sagot ni Troy. Ngunit sa loob niya ay iba ang gusto nitong sabihin.
"Si nanay talaga hays. Pwede bang wag na kayong mag-alala pa sa akin ok na ako oh."
"Mabuti naman kung ganoon." Sa puntong iyon ay susubukan niya ulit na gawin ang isang misyon, ang kanyang pingangako sa kanyang kaibigan na si Bryan.
"So good mood ka ngayon. Pwede na sigurong..." ang kanyang pagpapatuloy na agad pinutol ni Andrew.
"Ooops! ayan ka na naman Troy. Ayoko na nga sabi." Alam na agad ni Andrew kung ano ang ipapaalam sa kanya ni Troy.
"Matatapos na ang school year tapos lilipat ka na ng school. Kaya siguro naman ay mapagbibigyan mo na siya. Kanina habang nag-uusap kami ay nagmamakaawa na siya sa akin."
"Troy naman. Sige kung papayag ako at makakapag-usap kami may mababago ba? Wala di ba! Sabihin mo na lang sa kanya na ituon na niya sa kanyang fiancee ang kanyang atensyon."
"Yan nagagalit ka na naman sa akin. Sorry na please."

Nakapagdulot naman talaga ng inis kay Andrew ang paulit-ulit na gawaing ito ni Troy. Ngunit agad na naglaho ito ng makita niya ang mapupungay na mata nito at ang nakakabighaning ngiti habang humihingi ng sorry sa kanya.
"Oo na. Huli na ito ah. Ayoko nang marinig sa iyo yan."
"Kung iyan ang gusto mo, sige na po."
_________
"Kamusta na ang pag-aaral mo anak?" ang tanong ng ina ni Andrew. Kasalukuyan silang kumakain ng hapunan.
"Ayos lang po. Medyo marami nang pinapagawa sa amin dahil malapit na nga matapos ang sem sabayan pa ng pagrereview ko para sa final exams."
"Kaya mo yan!" si Troy. "Matalino ka naman. Makakapasa ka sa lahat ng exams mo."
"Nambola na naman siya. Kumain ka na nga lang diyan." si Andrew.
"Tsk. Ano pa nga bang ginagawa ko?" ang pilosopo nitong sagot. "Talagang kakain ako lalo na si Tita ang nagluto." pangiti-ngiting turan ni Troy.
"Takaw mo talaga, tignan mo sarili mo mataba ka na."
"Ows di nga? Totoo mataba na ako?" ang kanyang tanong. "Hindi ako naniniwala." Sabay hubad ng kanyang shirt. "Ito ba yung mataba?"

Natigil si Andrew sa kanyang ginagawang pagbibiro kay Troy. Sa halip at natulala ito sa kanyang nakita. Sa totoo lang bilib siya ka Troy , kahit kasi matakaw itong kumain ay napapanatili niya ang ganda ng katawan nito.

Napangisi lang si Troy na nagpatuloy sa pagkain. Hindi nakaligtas sa kanya ang naging reaksyon ni Andrew. Bihira lang niyang gawin ang paghuhubad at pagpapakita ng katawan nito sa ibang tao ngunit kay Andrew ay nagagawa niya ito. Siguro nga ay dahil ito sa nararamdaman niya.

"Ah nay, siya nga pala bukas aalis kami ng kaklase ko, mamamasyal lang kami." ang pag-iiba ni Andrew ng usapan.
"Ganoon ba anak, mabuti kung ganoon. Aba matagal ka na ring hindi nakakapaglibang." ang pagpayag ng kanyang ina.
"Yup dahil masyado kang focus sa pag-aaral mo. Its time na makapagrelax ka. Si Dante este si Dina ba yung kasama mo?"
"Oo. Niyaya niya lang ako, gusto lang niyang makapagbonding kami. Alam niyo naman na ilang araw na lang tapos na ang sem."
"Oh i see. Pwede bang sumama ako sa inyo?" si Troy.
Napatingin si Andrew sa kanya.

"Malapit na kayong umalis dito ni Tita. Gusto ko rin sanang makibonding sa iyo hanggat nandito ka pa. Sulitin ko na ang mga huling araw na magkakasama tayo." ang pagpapatuloy ni Troy.

May nahimigang pagtatampo at lungkot si Andrew sa tono ng boses ni Troy. Kahit siya rin ay ganoon din ang mararamdaman lalo nat mahaba rin ang panahon ng kanilang pinagsamahan. 
"Sigurado ka ba? Baka mailang ka lang sa amin. Iba kami sa mga kaibigan mo... alam mo na... di ba?" ang tanong ni Andrew.

Nakuha naman ni Troy ang ibig sabihin ni Andrew.
"Hindi, as a mater of fact gusto ko rin namang maranasan ang sumama sa ibang tao." ang tugon ni Troy.
"Sige bahala ka." ang simpleng tugon ni Andrew.

Isang nakabibighaning ngiti ang isinukli ni Troy sa kanya.

Itutuloy...

CAMPUS TRIO Part 23

Pagkadating nina Andrew at Troy sa venue ng birthday celebration ni Bryan ay sinalubong sila ni Michael at dinala sa kanilang magiging mesa.

Habang nakaupo ay pinagmamasdan ni Andrew ang paligid. Namamangha siya sa kanyang nakikita palibhasa ay unang pagkakataon niyang makadalo sa ganoong kalaki at magarbong okasyon. Sadyang pinaghandaan at ginastusan ang mga dekorasyon sa loob pati ang malaking streamer sa entablado na ang nakasulat ay ang pagbati kay Bryan.

Ngunit sa kabilang banda ay medyo naiilang pa rin siya. Hindi nakaligtas sa kanya ang mga tingin sa kanya ng mga bisitang naroon. Pakiwari niya ay pinag-iisipan na siya ng hindi maganda ng mga iyon.

"Huwag mo na silang pansinin. Tayo lang kasi ang naiiba dito." ang bulong sa kanya ni Troy. Tama nga naman dahil silang tatlo lang bukod kay Bryan ang mga lalaki na naroroon.

Dahil sa kasikatan ay pinagpiyestahan ng mga kababaihang naroon sina Troy at Michael. Halos sila na ang naging usap-usapan doon. Samantalang si Andrew ay napapayuko na lang. Pakiramdam niya na out of this world siya.

Inakbayan siya ni Troy na ang isang kamay ay humahaplos sa kanyang balikat. Sa kabila ng pagiging abala sa pag-entertain sa mga kababaihan ay hindi niya magawang alisin ang kanyang atensyon kay Andrew. Gustong iparating ni Troy kay Andrew na ayos lang ang lahat at hindi siya nag-iisa.

At makalipas ng halos sampung minuto ay nakarinig sila ng paghiyaw hudyat na dumating na ang kanilang pinakahinihintay.

Tumingin si Andrew sa pinto kung saan nag-uumpukan ang mga bisita. At pumasok doon si Bryan kasama ang kanyang ina. Nginitian sila ng mag-ina habang papunta sa entablado.

Nang makarating ay agad hinanap ni Bryan si Andrew. Napangiti siya nang makita niya ito sa isang mesa kasama sina Michael at Troy na katabi niya. Hindi ito nakaligtas sa kanyang ina.

"Good evening ladies, Nandito na ang inyong pinakahihintay ang ating birthday boy, Mr. Bryan Sebastian!" ang pahayag ng babaeng emcee na nagpahiyaw sa buong auditorium.
Tumayo si Bryan at kumaway sa lahat ng naroroon.
"Yan. Talagang napakaguwapo niya. So alam naman natin na maliban sa kanyang birthday ay ngayon din ang araw ng mga puso. Kaya sa gabing ito, may isang big surprise ang kanyang mom na si Dr. Sebastian sa ating lahat. At ito ay malalaman natin maya-maya lang. For the meantime kantahan na natin si birthday boy!"

Habang kumakanta ay pasimpleng sinusulyapan ni Andrew si Bryan. Hindi niya magawang titigan ito ng matagal dahil katabi niya ang kanyang ina na nakatingin din sa kanya. Iniisip na niya kung paano mabibigaydito ang kanyang regalo.

Matapos magsalita ang emcee ay bumaba na nang entablado si Bryan samantalang ang kanyang ina ay lumabas. Napansin naman ni Andrew na papalapit sa kanilang kinaroroonan si Bryan kaya agad siyang nagpaalam kay Troy na kukunin ang kanyang regalo sa sasakyan nito.

"Saan pupunta si Andrew?" ang agarang tanong ni Bryan sa dalawa nang mapansin ang pagmamadali ni Andrew.
"Ah wala may kukunin lang sa car tol." ang sagot ni Troy sa kanya. "Hintayin mo na lang siya pabalik na iyon."
"Naks naman tol si Andrew talaga ang hinanap mo ah." ang pangangantsaw sa kanya ni Michael.
"Siyempre naman ngayon na ang pagkakataon na makakapag-usap kami ulit."
"Hindi halata na miss mo siya ano."
Isang ngiti lang ang ibinigay sa kanila ni Bryan.

Samantala, habang naglalakad si Andrew papuntang parking lot kung saan naroroon ang kotse ni Troy ay napansin niya ang isang napakagarang sasakyan. At sa pagbukas ng pinto ay iniluwa roon ang isang babae. Hindi na niya sana bibigyan ng pansin iyon nang makita niya ang pagsalubong ni Dr. Sebastian sa babaeng iyon. Sa tingin niya ay magkakilala sila. At doon nagsimulang kabahan si Andrew tulad ng parehong pakiramdam nung matanggap niya ang imbitasyon. Gayunpaman ay isinantabi ulit iyon ni Andrew at nagpatuloy sa pagkuha ng regalo na ibibigay kay Bryan sa kotse.

Nang makabalik si Andrew ay nakita niya si Bryan na ngayon ay pinagkakaguluhan ng mga babae. Ngunit hindi naging sagabal ang mga nakapalibot sa kanya para hindi nito mapansin ang kanyang pagbabalik.

At sa paglapit sa kanya ni Bryan ay napansin nito ang kanyang dala.
"Kamusta ka na?" ang tanong niya kay Andrew na nakangiti ng ubod tamis. 
"A-ayos lang naman. Happy birthday nga pala. Ito pala ang rega..." ang isasagot sana ni Andrew nang biglang magsalita ulit ang emcee.

"Ladies, its time para malaman natin ang big surprise ni Dr. Sebastian para sa ating lahat!"
"Good evening to all the ladies of the university. Ngayong gabi ay pinagdiriwang natin lahat ang kaarawan ng aking panganay na si Bryan. Alam ko na inaabangan niyo kung ano ang aking surpresa sa gabing ito. Matagal ko nang pinag-isipan at pinaghandaan ito. Ang nais ko lang ay matuwid ang landas na tatahakin ng aking anak sa hinaharap at magkaroon ng normal na buhay."

Nagulat si Andrew sa biglaang tingin sa kanya ni Dr. Sebastian nang ipahayag niya ang mga salitang iyon. Inisip agad niya na patama sa kanya ang mga iyon. Lalo tuloy siyang kinabahan at nangamba.

Napayuko na lang siya sa mga oras na iyon. Kung hindi lang dahil kay Troy ay matagal na siyang lumabas ng auditorium at umuwi.

Hindi naman nakaligtas kay Troy ang naging reaksyon ni Andrew sa pinukol na tingin sa kanya ni Dr. Sebastian. Kaya sa ilalim ng mesang iyon ay hinawakan niya ang kaliwang kamay ni Andrew at marahang pinisil iyon pahiwatig na magiging ayos lang ang lahat at naroon siya upang umalalay sa kanya. Sa panig naman ni Andrew ay nakatulong iyon upang maibsan ang nararamdaman niyang kaba ngunit hindi naging sapat ito upang alisin ang lahat.

"Kababata ni Bryan sina Michael at Troy at kasabay ng kanilang paglaki ay nagkaroon sila ng isa pang kaibigan. She was our former neighbor. After graduation of high school they migrated to Canada. Dahil sa kanyang pag-alis ay sobra silang nalungkot lalo na ang aking anak. At kamakailan lang ay nagbalik na siya." ang pagpapatuloy ni Dr. Sebastian.

Halata ni Andrew sa kanyang mga kasama sa mesa ang pagkabigla sa mga narinig. Isang nagtatakang at nagtatanong na tingin ang ibinigay niya sa kanila. Hindi rin nakaligtas sa kanya ang bulungan ng mga taong naroon.

At ang sumunod na sinabi ng ginang ang siyang sasagot sa lahat ng kanyang mga iniisip mula panung matanggap niya ang imbitasyon.

"Ngayon narito na siya ang babaeng magiging fiancee ng aking anak, Please all welcome Sarah Concepcion!"

Isang magarbong palakpakan ang sinalubong ng mga panauhin sa isang babaeng umakyat ng entablado. Maputi at makinis ang kanyang balat, mahaba ang buhok at ang lalong nagpatingkad sa kanyang kagandahan ay ang suot niyang puting dress. Simple lang ito ngunit talagang bumagay sa kanya. Nilapitan niya ang gulat na gulat na si Bryan. Inabutan siya ni Dr. Sebastian ng mikropono.

"Magandang gabi sa inyong lahat lalo na sa iyo Bryan. Happy birthday! Wow ang laki mo na at mas lalo kang gumwapo" ang pagpuri sa kanya ni Sarah sabay hawak sa kanyang mga pisngi na nagpakilig sa lahat. Si Bryan ay nakatitig lang sa kanya.
"Kailan lang uhugin ka pa at iyakin. Ako pa nga ang nagtatanggol kapag may nanunukso sa iyo o inaasar nina Troy at Michael. Pero ngayon ang tangkad mo na at macho!" ang kanyang pagpapatuloy sabay pisil sa mga malalaking braso ni Bryan.

At sa pagkakataong iyon habang abala sa pakikinig at pagtatawanan ang mga kababaihan ay tila nabingi na si Andrew sa mga sumunod na sinabi ni Sarah. Nangingilid na ang kanyang mga luha habang nakayuko. Nagpasya siyang lumabas muna ng auditorium. Sinundan naman siya ni Troy.

"Andrew."
"Ayos lang ako Troy. Sige bumalik ka na doon sa loob." ang kanyang pahayag sabay pahid ng mga namumuong luha sa kanyang mga mata.
"Ok." ang tugon nito.

Sa isang sementong upuan malapit doon umupo si Andrew. Habang pinagmamasdan ang mga taong palakad-lakad ay iniisip niya ang mga nangyari. Bigla naman niyang naalala ang naging hula sa kanila ni Bryan nung araw na nagsimba sila sa Quiapo.
"Ito na siguro ang sinasabi niyang pagsubok. Kaya pala iba na pakiramdam ko kahapon pa." ang nasabi niya sa kanyang sarili.

Matapos ang halos kalahating oras ng kanyang pagmumuni-muni nang maisipan na niyang umuwi na lang tutal wala na ring saysay na manatili pa siya roon. Kaya bumalik siya sa auditorium para magpaalam sana kay Troy at ipaabot na lang ang kanyang regalo kay Bryan na nakalimutan din niya sa mesa na kanilang pinuwestuhan.

At doon niya nakita ang masayang-masaya na si Bryan habang kasayaw si Sarah. Mas lalong bumigat ang kanyang naramdaman sa mga oras na iyon lalo na nang maalala niya ang naging pahayag ni Dr. Sebastian kanina habang pinapakilala ang dalaga.

"Ang nais ko lang ay matuwid ang landas na tatahakin ng aking anak sa hinaharap at magkaroon ng normal na buhay."
"Ngayon narito na siya ang babaeng magiging fiancee ng aking anak, Please all welcome Sarah Concepcion!"

Tulad na rin ng sinabi nito sa kanya sa pag-uusap nila nung araw na pinahinto siya sa pagtutor ay naisip ni Andrew na talagang gusto ng ina ito ay ang magkaroon ng sariling pamilya ni Bryan sa pamamagitan ni Sarah. Kahit saang anggulo tignan ay tama naman ang ginawa nito kahit pa masakit sa ito kanya.

"Tama si Mam Sebastian. Panahon na para itigil na natin ang relasyong meron tayo." ang sabi niya sa kanyang sarili.

At dahil dito, isang desisyon ang nabuo sa kanyang isipan.
________
Hindi maitatago ni Bryan ang kasiyahan sa pagbabalik ni Sarah. Sa halos ilang taon nitong pagkawala ay kailanman na hindi siya nawala sa kanyang isipan. Talagang nabighani siya sa ipinamalas na kagandahan ng dalaga. Dahil dito ay nawala na sa kanyang isipan si Andrew at hindi na niya namalayan ang pag-alis nito.

Nagkaroon ng sayawan matapos ang eksenang iyon. Hindi naman mawala ang ngiti sa mukha ni Bryan habang isinasayaw niya ang kababatang si Sarah.


"My turn." ang paanyaya naman ni Troy sabay lahad ng kamay na maisayaw ang dalaga.
"Sure." ang nakangiting tugon ni Sarah.

Pumunta si Bryan sa kinaroroonan ni Michael.
"Happy?" ang masayang tanong nito sa kanya.
"Oo naman. I cant believe na magiging ganoon siya kaganda tol." ang naibulalas niya dala pa rin ng kanyang pagkamangha.

At doon lang niya biglang naalala si Andrew. Agad niyang nilibot ang mata sa paligid upang hanapin ito at nang hindi nakita ay tinanong niya si Michael.
"Tol nasaan pala si Andrew?"
"Lumabas siya eh." ang simpleng sagot nito.

Agad siyang lumabas para hanapin ito ngunit nabigo lang siya. At doon niya narealize na baka umalis na ito dahil sa nangyari.

Nakaramdam naman siya ng pagkabahala kaya bumalik siya sa loob at kinausap si Troy. Sakto namang katatapos lang nito isayaw si Sarah.

"Kanina pa lang habang pinakilala ni Tita si Sarah bilang fiancee mo ay nakita ko na lubos siyang nasaktan. Kaya lumabas muna siya. At kung hindi mo na siya nakita, marahil ay umuwi na nga siya." ang sabi sa kanya ni Troy.
"Mamaya pagkatapos nito o bukas kakausapin ko siya. Ipapaliwanag ko sa kanya ang lahat." ang sagot naman ni Bryan na nababahala pa rin para kay Andrew.
"Sa tingin ko dapat hayaan mo muna siyang mapag-isa"

Tutol man ay naisip ni Bryan na tama si Troy. "Sige tol ikaw na muna ang bahala sa kanya. Subukan mong ipaliwanag sa kanya ang lahat."
"Ok I'll try. Teka nga pala may gift pala siya sayo." si Troy sabay abot sa kanya ng regalo na naiwan ni Andrew.
"Salamat." ang kanyang tugon. Napangiti siya nang makita niya ang  teddybear.

"Wow kanino galing yang ang cute naman?" si Sarah nang mapansin ang hawak ni Bryan.
"Ah wala ito regalo lang ng isang estudyante."
"Ok. So tara na kain na tayo." ang yaya ni Sarah sa kanila.

Naging maayos naman ang pagtatapos ng selebrasyon na iyon.

Itutuloy...

CAMPUS TRIO Part 22

Kinabukasan habang nag-aagahan ay kinausap ni Andrew si Troy tungkol sa ibibigay niyang regalo kay Bryan.
"Teddy bear!" ang gulat na sambit ni Troy.
"Bakit pwede naman iyon ah. At saka wala naman akong maisip na maaaring ibigay sa kanya. Ayaw ko naman ng pagkain dahil mauubos agad. Mas mainam na siguro ito para remembrance." ang pangangatwiran ni Andrew.
"Oo pwede naman iyon. Naisip ko lang na hindi iyon babagay sa isang tulad ni Bryan, babae lang kasi ang binibigyan ng ganoon."
"Ah. ok." ang medyo malungkot na tugon ni Andrew. "Hindi na lang siguro ako magbibigay ng regalo sa kanya.
"Ito naman. Sige pwede na iyon. Matutuwa naman siya sa kahit anong bagay na ibibigay sa kanya lalo na kung galing as iyo."
"Sigurado ka?"
"Oo naman. Ako pa, kilala ko na ang buong pagkatao ng kaibigan kong iyon."
_______
"Kamusta naman sa bago niyong tirahan?" tanong ni Dina kay Andrew habang naghihintay ng susunod nilang propesor sa araw na iyon.
"Ok lang. Wala naman kaming naging problema ni nanay. Mabait naman ang lola ni Troy."
"Ang swerte mo talaga friend. Napaka "special" ng turing sa iyo ng Campus Trio." si Dina ulit na binibigyang-diin ang salitang special.
"Ano, nakita mo na rin ba ang katawan ni Troy?" ang paghirit nito.
"Ikaw talaga Dina. Magkaiba naman kami ng kwarto doon." ang natatawang sagot ni Andrew.
"At tungkol sa sinabi mong special na pagtrato nila sa akin, ewan ko ba parang hindi ko naman nararamdaman e. Sa palagay ko mas naging miserable pa yata ang buhay ko simula nang makilala ko sila."
"Ano ka ba friend yan pa ang iniisip mo. Alam mo ba na halos buong campus ang naiinggit sa iyo."
"Iyon na nga eh .Naging masama pa nga ako sa kanila."
"Pero aminin mo na malaki ang naitulong nila sa iyo lalo na si Papa Troy. Kung hindi niya kayo tinulungan baka sa tabi-tabi lang kayo nakatira ngayon. At hindi lang yan, siya ang nagcomfort sa iyo nung mga panahon na malungkot ka dahil sa mga nangyari sa inyo ni Papa Bryan."
"Oo na sige na." Totoo naman kasi ang sinabi ni Dina. Simula ng huminto siya sa pagtutor, si Troy ang palagi niyang kasama.
______
Sinamahan ni Troy si Andrew sa mall upang bumili ng teddy bear na ibibigay kay Bryan sa nalalapit nitong kaarawan. Pumasok sila sa isang shop na puro pang regalo ang tinda.

"Ito ang bibilhin ko!" ang masayang sambit sambit ni Andrew nang makita niya ang isang di kalakihang brown na teddy bear.
"Maganda nga yan. Pero sapat ba ang pera mo para diyan. Kung hindi, dadagdagan ko na lang."
"Huwag na. Kasya ang pera ko. Marami-rami yata akong naipong pera mula sa pangangalakal ko bago kami lumipat sa inyo. Mas maganda di ba kung galing mismo sa aking pinaghirapan ang perang ipangbibili ko dito."
"Sige. Sabi mo eh." ang nakangiting sagot ni Troy senyales na napabilib siya ni Andrew sa mga sinabi nito. "Ganito na lang. Ililibre na lang kita ng pagkain. Ooops! huwag ka nang tumanggi, treat ko na yun sa iyo."
Nakangiting tumango si Andrew sa paanyaya ni Troy.
_______
"Ano na ang balita kay Andrew tol?" ang agad na tanong ni Bryan sa kararating na si Michael sa gym.
"Nag text sa akin si Troy nasa mall daw sila ngayon." ang tugon ni Michael.
"Anong ginagawa nila doon?"
"Common sense naman. E di siyempre namamasyal. Anong klaseng tanong yan tsk?"

Naalala naman ni Bryan yung araw na pamamasyal rin nila ni Andrew matapos ang pagsimba na kung saan ay binilihan niya ito ng mga bagong damit. Isa rin ito sa pinakamasayang araw niya dahil dito niya napasagot si Andrew. At muli siyang nakaramdam ng kung ano na hindi niya maintindihan.

"Upakan kaya kita diyan. Alam ko iyon!" ang nasabi na lang niya.
"Easy lang tol. Huwag mo namang ibuntong sa akin yang inis mo."
"Hindi ako naiinis."
"Talaga lang ah."
"Hay ewan ko sa iyo."
"O sige maiba tayo. Paano yan malapit na pala ang birthday mo"
"Hindi ko nga iniisip ang bagay na yan."
"Talaga. Balita ko, may surprise daw sa iyo si Tita ah."
"Wala akong pakialam sa kanya."
"It seems na galit ka pa rin sa kanya hanggang ngayon."
"Pwede ba huwag na natin siyang pag-usapan." ang naiinis pa ring si Bryan.
"Ok sabi mo e."
_______
"Pakibigay na lang sa kanya ito Troy ah." ang pakiusap ni Andrew nang makauwi sila galing sa pamamasyal. Alam naman niyang hindi siya maiimbita sa okasyong iyon.
"Sure."

Agad na tumungo si Andrew sa kanyang silid upang sumulat ng isang maikling note na isasama niya sa ibibigay niyang regalo kay Bryan.

"Happy Brithday Bryan! Pagpasensyahan mo na kung ito lang ang kaya kong mabigay sayo. Lagot ka sakin kapag tinawanan mo yan."
 _______
Dalawang araw bago ang nalalapit na kaarawan ni Bryan, naging usap-usapan sa buong campus ang nasabing okasyon. Halos lahat ng dako ng mga building ay may mga nakapaskil na pabati sa kanya. At ang mas inaabangan ng mga estudyante ay ang nakatakdang sorpresa sa kanya ng kanyang ina.

"Narinig mo na ba yung balita Andrew tungkol sa big surprise ni Mam Sebastian kay Bryan." ang tanong ni Dina kay Andrew habang naglalakad sila sa hallway ng school.
"Wala naman akong balak alamin pa kung anuman iyon. Hindi naman ako makakapunta doon."
"Sa bagay. Mga babaeng estudyante lang naman ang inimbita except kina Michael at Troy."
"Oo nga kaya pinabigay ko na lang kay Troy yung regalo ko sa kanya. Sabi ko nga na pasimple lang niya itong iabot."
"Wow, ano naman yang regalo mo?"
"Teddy bear."
"How sweet! Ang tanong ay kung magugustuhan kaya niya iyon."
"Bahala na siya sa buhay niya kung tatanggapin niya iyon o hindi. Ang importante lang naman ay nakapagbigay ako."
"Sa bagay."
_______
"How's your stay in this house?" ang tanong ni Michael kay Andrew nang dumalaw siya sa bahay ni Troy dalawang araw bago ang kaarawan ni Bryan.
"Ayos lang." ang kanyang tugon. "Naninibago lang ako. Alam mo na nasanay na kami ni nanay sa maliit na tirahan."
"Mabuti naman kung ganoon. At least nasa mabuti kang kalagayan, kayo ng nanay mo."
"Oo nga. Talagang napakabuting tao ni Troy sa akin pati na rin ng kanyang lola. Hindi ko nga alam kung bakit ganoon na lang ang pakikitungo niya sa akin. Sabi ko sa aking sarili na babawi ako sa kanya balang araw."
"Tama na ang drama. Oh tara meryenda na tayo. Naku masarap itong ginataan. Luto ito ni Tita" ang biglang pagsingit ni Troy sa kanilang pag-uusap."

Habang kumakain ay pasimpleng pinagmamasdan ni Michael ang dalawa. Napapansin niya ang kasiyahan nila habang nag-uusap lalo na si Troy. Sa tagal niyang pagkakakilala dito ay ngayon lang niya nakita na sumaya siya ng ganoon sa kabila ng pagiging seryoso nito.

"Uy Tol" ang paggulat ni Troy kay Michael nang mapansing nakatingin ito sa kanila. "Ang tahimik mo yata"
"Ah wala naman hehehe" ang natatawa niyang tugon.
"Siya pala, I heard na may big surprise daw si Tita sa birthday ni Bryan." si Troy.
"Oo nga. Pero alam mo ba ang sinabi ni Bryan na wala daw siyang interes dito."
"I see. Hanggang ngayon kasi masama pa rin ang loob niya kay Tita. So ano na ang plano niya?"
"Wala naman siyang nababanggit sa akin."
"Baka hindi siya sisipot sa kanyang party. Sayang naman yung regalo ni Andrew sa kanya." ang pahayag ni Troy na nagpabigla kay Michael. Si Andrew naman ay pasimpleng siniko si Troy dahil sa hiya.
"Really, so ano naman yang regalo mo sa kanya Andrew?" ang interesadong tanong ni Michael.
Inunahan siya ni Troy sa pagsagot. "Isang teddy bear."

"Teddy bear!" ang sagot niya sabay halakhak.
"Eh yun lang ang naisip ko. Bahala na."
"Pero ito lang masasabi ko. Kahit ano pa yan tatanggapin niya basta galing sayo... naging baduy na kasi siya."

Nagkatawanan lang silang tatlo.
_________
Isang gabi bago ang kaarawan ni Bryan kinabukasan ay nakatanggap si Andrew ng isang imbitasyon nang hindi niya inaasahan.
"Bakit Andrew?" ang tanong ni Troy sa kanya nang mapansin ang kakaibang reaksyon nito nang basahin ang paanyaya. "Ayaw mo ba nun, mabibigay mo mismo ng personal kay Bryan ang regalo mo sa kanya"
"Nabigla lang ako. Hindi lang ako makapaniwala na aanyayahan ako ni Maam Sebastian. Di ba galit nga siya sa akin."

Tinabihan ni Troy si Andrew na nakaupo sa kama. "Huwag kang mag-alala Andrew, kasama mo ako. Ako ang bahala sa iyo." ang kanyang pahayag.
"Salamat Troy."
Nginitian lang siya nito.

Buong magdamag nag-isip si Andrew. Naguguluhan siya. Pakiramdam niya ay may mali. Nagkaroon siya ng pangamba sa mangyayari bukas. Imposibleng kasing padalhan siya ni Mam Sebastian ng imbitasyon sa kaarawan ni Bryan.
"Dadalo kaya ako?" ang tanong niya sa kanmyang sarili na tila nagdadalawang-isip sa kabila ng assurance na sinabi ni Troy sa kanya.
________
Maaga pa lang ay inaayos na ang auditorium ng school kung san gaganapin ang selebrasyon ng kaarawan ni Bryan kinabukasan. Karamihan sa mga estudyante lalo na ang mga babaeng imbitado ay naroon upang pagmasdan ang ginagawang paghahanda.

"Buti ka pa binigyan ng imbitasyon." ang may pagkainggit na pahayag ni Dina nang ipaalam ni Andrew dito ang paanyaya sa kanya. Napadaan din sila doon para alamin para makita ang ginagawang preparasyon. "Magkikita na rin kayo sa wakas ni Papa Bryan, tapos kasama mo pa sina Papa Michael at Troy."
"Parang ayaw ko ngang pumunta. Hindi ko alam pero pakiramdam mo may mali."
"Ano ka ba? Iyan pa ang iniisip mo ngayon ha. Dapat pa nga na matuwa ka dahil hindi lahat ng estudyante sa campus ay inimbitahan."
"Ewan ko ba. Pero ano pa ba ang magagawa ko kundi ang dumalo na lang. Siguro ibibigay ko lang ang regalo sa kanya tapos aalis na ko agad."
"Hays sayang naman. Pero dont forget na balitaan ako tomorrow ah"
Tumango si Andrew bilang pagsang-ayon.
________
"Ready ka na ba anak?" ang tanong ng mama ni Bryan nang pumasok ito sa silid niya na nakabihis na.
"Oo" ang medyo matamlay nitong sagot. Bukod kasi sa inis niya sa ina ay wala rin siyang gana na dumalo sa kanyang kaarawan.
"Bryan anak alam kong may sama ka pa rin ng loob sa akin pero mamaya sisiguraduhin kong magiging masaya ka na sa aking gagawin."

Saglit na natigilan si Bryan sa kanyang narinig pahiwatig ng pagkakaroon niya ng interes dito.
"Ill make sure na magiging memorable ang gabi ito para sa iyo anak." ang dugtong pa ng ina.

Naisip agad ni Bryan si Andrew, na baka padadaluhin din niya ito upang magkasama sila. Napangiti siya ngunit hindi niya ipinahalata.

Matapos ang pag-uusap na iyon ay sabay na umalis ang mag-ina patungo sa pagdadausan ng okasyon.

Itutuloy...

CAMPUS TRIO Part 21

"Ayos yan Troy." ang tugon ni Bryan sa nais gawin ni Troy na tulong kay Andrew. "At least mas mababantayan at matutulungan mo pa siya."
"Thanks tol."

Bakas ni Bryan ang tuwa sa boses ni Troy na sa di maipaliwanag na dahilan ay nakakaramdam sia ng pangamba. Alam naman niya sa kanyang sarili na wala siyang magagawa dahil sa kaniyang sitwasyon ngayon kaya no choice siya kundi pumayag.

Makalipas ang isang linggo, nilisan na ng pamilya ni Andrew ang kanilang tahanan upang lumipat sa bahay ni Troy. Walang naging problema dahil naging mabait naman ang kanyang lola sa mag-ina.

"Naku ang laki nito Troy para sa amin ni nanay. Pwede naman kami  sa kwarto na lang ng dati niyong katulong." ang sambit ni Andrew nang ipakita sa kanya ni Troy ang magiging silid nilang mag-ina.
"Tsk. Huwag ka nang mahiya Andrew. At saka kahit magiging kasambahay si Tita dito, ituturing ka na namin ni lola bilang miyembro ng aming pamilya."

Naantig ang puso ni Andrew sa mga pahayag na iyon ni Troy. At dahil doon ay masasasabi niya na talagang napakabait niyang tao.
"Salamat talaga Troy. Isa ka talagang mabuting kaibigan. Noon pa man ang bait mo na sa akin, sa amin ni nanay. Hanggang sa mga panahon na pinahinto ako sa pagtutor, nariyan ka. At itong pagpapatira mo sa amin dito. Hayaan mo balang araw babawi ako sa lahat ng ginawa mo sa amin." ang maluha-luhang pahayag ni Andrew.
"Ui. Bawal ang iyakin dito sa bahay namin." ang sagot ni Troy na may halong biro sabay gulo ng buhok ni Andrew. "Ang mabuti pa ayusin niyo na ni Tita ang mga gamit niyo."
"Sige Troy salamat ulit."

_________
"I like them. Sa tingin ko magkakasundo kami ng kanyang ina." ang masayang komento ng lola ni Troy na katayo sa terrace ng kanilang bahay.
"Yes Grandma. Thank you sa pagpayag mo. Hayaan niyo po na hindi niyo ito pagsisisihan. Mababait po sila kaya sure akong walang kayong magiging problema sa kanila." ang sagot ni Troy at niyakap sa likod ang kausap. Ganoon ang paraan ng kanyang panlalambing sa taong nagpalaki sa kanya ng halos 10 taon matapos mamatay ang kanyang mga magulang mula sa isang aksidente.
"Pumayag ako dahil gusto kong pasayahin ang pinakamamahal kong apo. And besides maganda naman ang motibo mo kaya hindi na ako nagdalawang-isip."ang pahayag ng kanyang lola na sinabayan ng ngiti.

Ngiti rin ang isinukli ni Troy sa narinig.
"And of course para palagi na kayong magkasama. Aba eh halos araw-araw na siya ang bukang-bibig mo." ang pahabol ng kanyang lola. Palagi kasing nagkukuwento si Troy sa kanya ng mga bagay-bagay na nangyayari sa kanila ni Andrew sa tuwing magkasama sila nito.
"Huwag naman kayo maingay lola." si Troy.
"Bakit ayaw mo bang marinig niya? At wala ka bang balak sabihin sa kanya ang..." ang tanong ng lola na agad pinutol ni Troy.
"Hindi na po lola. Masaya na ako at kuntento sa ginagawa kong pagtulong sa kanila. Sapat na sa akin ang nakikita kong masaya si Andrew."

Matagal nang inamin ni Troy sa kanyang lola ang totoo niyang nararamdaman para kay Andrew. Sa una ay nagulat ang matanda at di makapaniwala sa rebelasyon nito, ngunit naiintindihan naman niya ito. Para sa kanya mas mahalaga ang kaligayahan ng kanyang kaisa-isang apo.

"Cute pala siyang bata ano, mabait at magalang bukod sa pagiging matalino at masipag. Now I know kung bakit mo siya nagustuhan. Im sure na kapag nag mature pa siya, magiging magandang lalaki rin siya tulad mo."

Natawa naman si Troy.
"Tama na nga yan lola. Oo nga pala, kailan po pala ang alis niyo papuntang London." ang pag-iiba niya ng usapan.
"Next week na iho, tutal may makakasama ka naman na dito."

Business-minded ang lola ni Troy. Sa kabila ng kanyang edad na 56, nagagawa pa rin niyang pamahalaan ang kanilang negosyo na paggawa ng tela. Nag-eexport na sila sa ibang bansa katunayan ng pag-unlad nito.
"Magtatagal na naman kayo doon" si Troy na medyo nagtatampo.
"Ito talagang apo ko. Nandito naman si Andrew di ba kaya dapat hindi ka na malungkot. At saka palagi naman tayong nag-uusap di ba sa internet. Hayaan mo sisikapin kong makabalik agad."
 "Ok." ang naisagot na lang ni Troy.
_______
Habang abala sa pagsasalansan ng mga damit ang mag-ina sa cabinet ay pinag-usapan nila ang mga nangyari.
"Mababait talaga ang mga nagiging kaibigan mo anak, si Bryan at ngayon si Troy naman. Maswerte ka sa kanila." ang sambit ng kanyang ina.
"Tama po kayo nay."
"At ang bait pa ng kanyang lola kabaliktaran ng ugali ni Mam Sebastian." ang may halong birong pahayag ng kanyang ina.
"Si nanay talaga. Mabait din naman po siya sa akin, kahit papaano at binigyan niya ako ng trabaho at siya pa ang nagpapaaral sa akin. Ginawa lang niya ang sa tingin niya ay makakabuti sa kanyang anak."
"Sa bagay tama ka anak. Mabuti naman at nauunawaan mo na ngayon."
"Ganoon po talaga nay. Hindi naman pwedeng habambuhay akong magpadala sa lungkot. Medyo tanggap ko na hindi kami ni Bryan ang para sa isat-isa.
"Ngunit kung ako lang ang papipiliin sa dalawa, kay Troy na ako anak."

Natawa lang si Andrew sa narinig sa ina.
_______
"Nakalipat na pala sina Andrew sa bahay ni Troy." ang sabi ni Michael kay Bryan. Abala silang dalawa ngayon  sa pagbubuhat sa gym.

Ibinaba ni Bryan ang hawak niyang bakal at nagpunas ng pawis. "Oo nga. Nagtext si Troy sa akin kagabi."
"Oh. Bakit parang hindi ka masaya. Ayaw mo ba nun, nasa pangangalaga na ni Troy ang mag-ina. Hindi ka na gaano mag-aalala sa kabuhayan nila at kaligtasan."
"Siyempre gusto." ang walang kaemo-emosyong sagot ni Bryan.

Napansin naman ni Michael na medyo may kakaiba sa kanyang kausap ngayon.
"Ito nga pala tol, pwede ba akong humingi ng pabor?" si Bryan.
"Sure. Tungkol ba yan kay Andrew."
"Oo.Kung pwede sana pag may time ka dalawin mo naman si Andrew dun."
"Bakit pa safe naman na siya doon?" ang nagtatakang tugon ni Michael.
"Gusto ko lang na kamustahin mo siya at malaman ang mga nangyayari sa kanya kapag nandoon siya."
"Hmmm... Ok. Sige mga once or twice a week ok na ba iyon?" ang agad na pagsang-ayon ni Michael.
"Pwede na iyon. Kapag pumunta ka, obserbahan mo silang dalawa ni Troy."
Tumango lang si Michael bilang pagsang-ayon kahit nagtataka pa rin siya sa pinapasuyo nito sa kanya.
_______
"Ang sarap talaga ng luto niyo Tita." ang masayang papuri ni Troy habang kumakain sila ng hapunan. Nagsimula na agad ang ina ni Andrew sa pagtatrabaho bilang kasambahay sa pagluto ng magiging hapunan nila.
"Halina kayo at sabayan niyo na kami ni lola." ang pag-anyaya sa kanila ni Troy.
"Hindi na po. Sabay na lang kami kakain ng anak ko sa kusina."
"Sige na sabayan niyo na kami. Dito kayo nakatira kaya kapamilya na rin namin kayo. Huwagt na kayong mahiya." ang nakangiting pahayag ng lola ni Troy.
"Salamat po mam." ang nahihiya pa ring tugon ng ina ni Andrew.

Sumabay na sila sa paghahapunan ng maglola.
"Mabuti naman at nagustuhan niyo po." ang pahayag ng ina ni Andrew.
"Opo Tita the best. Talagang tataba ako nito. Kailangan na talagang magbuhat araw-araw." si Troy ulit.

"Hinay-hinay lang apo baka di ka matunawan niyan." ang natatawang sabi ng kanyang lola.

Samantalang di maiwasan ni Andrew ang magbalik sa kanyang alaala ang gabing nakikain ng hapunan si Bryan sa dating bahay nila. Magkatulad kasi ang naging komento nila ni Troy sa luto ng kanyang ina at ang pagiging conscious ng mga ito sa kanilang katawan.
________
"Ahm, Andrew mamaya pagkatapos natin kumain doon tayo sa kwarto ko." ang yaya niya kay Andrew matapos nilang kumain. "Marami akong ipapakita at ituturo sa iyo."
"Sige."

Makalipas ang ilang minuto, dinala na ni Troy si Andrew sa kanyang silid. Nang makapasok, agad niyang nilibot ang kanyag mga mata sa paligid para mapagmasdan ang itsura nito. Lalaking-lalaki ang ayos nito. Maraming nakadikit na poster ng mga international player ng basketball at mga anime characters.
"Halika dito tayo sa kama ko." si Troy habang nagbubukas ng kanyang laptop.
"Anong gagawin natin diyan?" ang tanong ni Andrew.
"Dito? Siyempre mag-iinternet."
"Ah. Pasensiya na. Hindi pa kasi ako nakakagamit ng ganyan alam mo naman." si Andrew sabay upo sa kama.
"Tsk. Isang scholar hindi pa marunong gumamit ng computer. Sige tuturuan kitang gumamit nito. Pero bago muna yan marami akong ipapakita sa iyo."

Matamang nakatingin lang si Andrew sa screen ng laptop ni Troy. Nakita niya na nagbukas ito ng isang website na pamilyar na rin sa kanya dahil naririnig niya ito kay Dina at sa iba pa niyang mga kaklase.
"Ito ang aking facebook account." si Troy.

Pinakita ni Troy ang kanyang mga larawan. Hindi maiwasang mapahanga ni Andrew dahil sa ganda ng mga pagkakakuha ng mga iyon. May mga nakahubad at nakapang porma.
"Wow pwede ka talagang maging modelo o kaya naman photographer ah." ang sambit ni Andrew matapos makita ang lahat ng mga larawan. "At ang dami nagbibigay ng mga comments."
"Siyempre naman ako pa. Sa gwapo kong ito di ba." ang sagot ni Troy.

Pagkatapos ay pinakita naman ni Troy ang isa pang account.
"Si Bryan!" ang sambit ni Andrew. Medyo nakaramdam agad siya ng pagkamiss dito nang makita pa lang ang primary picture.
"Sa aming tatlo siya ang pinaka astig! Tignan mo naman kung ilang ang mga friends niya at subscribers nya.
Nabigla si Andrew sa bilang nga mga friends niya. Kaunti na lang at aabot na ito ng 5000. Samantalang mahigit 2000 na ang subscribers nito. 

Isa-isang pinakita ni Troy sa kanya ang mga pictures ni Bryan. Tulad ni Troy maganda ang pagkakakuha ng mga iyon. Hunk na hunk talaga siyang tignan. Naalala tuloy niya ang mga panahong natutulog ito sa dati nilang bahay at ang kapilyuhang pagpapakita nito ng kanyang katawan sa kanya bilang panunukso.

"At ito naman ang mga pictures namin." si Troy habang pinapakita kay Andrew ang bonding moments nilang tatlo. Kasama na rin ang mga larawan nila nung mga bata pa sila.

Sa pagkakakita ni Andrew ng mga larawan ni Bryan nung bata pa ay naalala niya ulit ang picture sa bahay nila nung una siyang nagpunta roon. 

"At ito naman ang lihim ni Bryan na hindi alam ng buong campus." si Troy.
Bahagyang natawa si Andrew nang makita ang isang picture ni Bryan na nakatayo sa ibabaw ng upuan na halos maiyak-iyak ang mukha.
"Grabe isang siga at astig sa campus takot sa isang ipis!" ang natatawang sambit ni Andrew.
"Oo nga e. Alam mo ba na kapag inaaway kami niyan, tinatakot talaga namin siya ng insekto na iyan."

Natigil sa pagtawa si Andrew nang mapansin ang isa pang picture ni Bryan. Nakaakbay siya sa isang batang babae.
"Sino yan?" ang tanong ni Andrew.
"Ah si Sarah yan. Kababata rin namin. Kapitbahay dati ni Bryan. Nasa Canada na siya ngayon."
"Ok."
"Alam mo ba na sobra ang pagkaclose nila sa isat-isa. Kapag binibiro nga namin siya, lagi siyang pinagtatanggol ni Bryan. Kaya sobra rin ang pagkalungkot niya ng umalis siya ng bansa."

Sa mga oras na iyon ay bahagyang naguluhan si Andrew sa kanyang mga nalaman. Naisip niya na baka ang Sarah na iyon ang naging first love ni Bryan. Sumagi din sa isip niya yung araw ng usapan nila ni Dina at Michael sa tambayan ng tiro habang hinihintay niya si Bryan. Naisip siya na baka isa ito sa dahilan ng kakaibang pagsagot ni Michaelsa kanyang mga tinatanong.

Ang ibig sabihin nito para sa kanya na kung sakaling nandito pa rin ang babaeng iyon ay mabaliktada ang sitwasyon. Hindi siya nagpahalata kay Troy.

Marami pang mga larawan ang ipinakita ni Troy sa kanya ngunit hindi na niya nagawa pang pansinin ang mga iyon dahil sa mga bumabagabag sa kanya. May mga kinukuwento si Troy sa mga ito na hindi magawa pang pakinggan ni Andrew.
"Anong balak mo Andrew?" ang kanyang tanong na nagpabalik ng ulirat ni Andrew.
"Ah eh Bakit?"
"Ang sabi ko anong balak mo sa nalalapit na kaarawan ni Bryan?"
"Kaarawan?" si Andrew sabay tingin sa profile ni Bryan at nakita niya na malapit na ang kaarawan nito. "Sa susunod na linggo na pala ah at sakto pa sa Valentines Day. Pero wala siguro, alam mo naman ang sitwasyon namin di ba?"
"Oo. Ngunit may magagawa ka pa. Ang bigyan siya ng regalo. Kung alam mo lang kung gaano ka na niya ka miss. Halos araw-araw nga sa tambayan ikaw lagi ang kanyang bukambibig. At least sa paraang ito maipakita mo sa kanya na hindi mo pa siya nakakalimutan."
______
Nang gabing iyon habang nakahiga ay iniisip ulit ni Andrew ang lahat ng mga sinabi ni Troy sa kanya habang hawak ang kwintas na ibinigay sa kanya ni Bryan.
"Hindi ko maintindihan ang aking sarili kung bakit ko nararamdaman ang ganito sa mga nalaman ko tungkol sa babaeng nagngangalang Sarah. Pero dapat ko pa rin siguro siyang bigyan ng regalo." ang sabi ni Andrew sa kanyang sarili.

Makalipas ng ilang minuto ay nakaisip na siya ng ibibigay niyang regalo kay Bryan.

Itutuloy...