CAMPUS TRIO Part 19

"Ano sinabi sayo ni Mom?" ang nakangiting pagtatanong ni Bryan kay Andrew. 

Ngunit hindi na nagawa pang sagutin iyon ni Andrew sa halip ay agad siyang kumaripas ng takbo. Ayaw niyang ipakita dito ang kanyang nararamdaman sa mga oras na iyon. Naririnig niya ang pagtawag ni Bryan sa kanyang pangalan pero hindi niya pinansin ito.

Agad namang nakahanap ng lugar na matataguan si Andrew. At doon niya ibinuhos ang kanyang mga saloobin sa pamamagitan ng pag-iyak.Unang beses pa lang siya magmahal kaya napakasakit para sa kanya ang lumayo sa taong laman ng kanyang puso.

Sa kabilang banda naman ay puno ng pagtataka si Bryan sa inasal na iyon ni Andrew. Naisip niya na baka may kinalaman ang naging usapan nila ng kanyang ina kaya minabuti niyang kausapin ito.

Pagkapasok ng opisina ay agad siyang nagtanong.
"Sinabihan ko lang siya na titigil na siya sa pagtutor sa kapatid mo." ang sagot ng kanyang ina na abala sa pagsusulat.
"Bakit niyo ginawa yun Ma?" ang nabiglang tanong nito.
"Im not satisfied sa kanyang pagtuturo sa kapatid mo."
"Really? Nakita niyo naman ang pagtaas ng mga grades ni Billy."
"Gusto ko rin mag advance lessson siya. Mas makakabuti sa kanya kung isang professional tutor ang magtuturo sa kanya."
"Andrew can do that. Matalino siya at alam niyo yun."
"I know but my decision is final."
"Hindi maaari ito Ma. I know na may iba pang dahilan ang pagpahinto mo sa kanya. Alam na ba ni Billy ang tungkol dito?"
"Kahit anong pagtutol mo ay wala ka nang magagawa pa. At tungkol naman kay Billy, hindi ko naman kailangan ipaalam pa sa kanya dahil ako ang masusunod."
"Paano naman po si Andrew, Mawawalan ang pamilya niya ng additional income."
"Sinabihan ko siya na pag-iisipan ko pa ang ipapalit kong trabaho sa kanya."
"Kailan pa?"
"Maghintay siya."

Hindi kumbinsido si Bryan sa sagot ng ina.
"Ano pa ang iba niyong pinag-usapan Ma?" ang sunod niyang tanong. Gusto na niyang malaman ang tunay na dahilan ng ginawang aksyon ng kanyang ina kay Andrew.
"Yun lang. Bakit may iniisip ka pa bang iba?"
"Meron. Kanina pagkalabas ni Andrew dito, bigla na lang siya umiwas at nagtatakbo nang makita ako. Hinala ko na may sinabi ka sa kanya na naging dahilan para magkaganon siya."
"Talaga palang ganyan ka kung makapag-alala sa kanya." ang pahayag nito na sinabayan ng pang-insultong ngiti.

Sa narinig na sagot ay may nakuha na siyang clue sa kanyang gustong malaman.
"Oo Ma. Dahil mahalaga siya sa akin." ang deretsahang niyang sagot.
"Alam mo ba ang sinasabi mo?!" ang medyo napataas na ng boses na tanong ng ina.
"Oo at seryoso ako Ma."

Napatakip ng mukha ang ina ni Bryan dahil sa mga narinig sa anak. "Yan, yan ang dahilan kung bakit ko siya pinatigil. Gusto kong lumayo siya sa iyo."
"Hindi ako papayag Ma."
"Nahihibang ka lang. Hindi mo ba iniisip ang maaring mangyari ng kahibangan mong yan. Ngayon pa lang pinag-uusapan ka na ng lahat ng tao at estudyante sa buong university. Wala ka bang kahihiyan? Kung hindi sa sarili mo sa pamilya na lang sana natin."
"Yan pala ang inaalala mo Ma. Ang reputasyon natin dito sa school tsk. I dont care sa iisipin at sasabihin ng iba tungkol sa akin o sa pamilya natin. Ang importante lang sa akin ay ang kasiyahan ko at ito ay si Andrew."
"Masyado nang nilason ng Andrew na yan ang isip mo. Sabi ko na nga ba noon pa lang may hinala na ako sa inyong dalawa. Sige pairalin mo ang tigas ng ulo mo. Tignan lang natin ang pwede mangyari sa kanya."

Natigilan si Bryan sa narinig sa ina. Alam niya ang mga kayang gawin nito makuha lang ang gusto. Una niyang naisip ang scholarship ni Andrew. Maaaring siyang tanggalin at hindi na makapagpatuloy ng pag-aaral. Kung mangyayari iyon ay masisira ang kanyang kinabukasan pati ang magiging buhay nilang mag-ina.
"Ok. Kung anuman ang gusto niyo susundin ko." ang tila sumusuko nitong pahayag.
"Mabuti naman at nagkakaintindihan tayo."

Pagkalabas ng opisina ay agad niyang pinuntahan si Andrew sa room nito upang kausapin ngunit siyay nabigo. Napagdesisyunan na lang niya na puntahan ito sa kanilang bahay.
______
Malungkot na inilahad ni Bryan sa kanyang mga kaibigan ang naging usapan nila ng kanyang ina.
"As expected. Noon pa lang naisip ko na ang possibility na mangyayari ito" ang komento ni Michael.

"So ano na ang balak mo ngayon. Isusuko mo na ba si Andrew?"
"Never kong gagawin ang bagay na yan." ang pagdeny ni Bryan sa narinig.
"Pero pumayag ka sa gusto ni Tita."
"Nasabi ko lang yun para hindi na maging kumplikado pa ang sitwasyon. Baka kung magpumilit ako ay pahirapan niya si Andrew."
"Ano naman ang gagawin mo?" si Troy.
"Naisip ko na sundin si Mama sa ngayon. Hihintayin ko lang na makapagtapos ako at makahanap ng magandang trabaho nang sa gayon ay hindi na ako aasa pa sa kanya. Hindi na niya ako makokontrol at magagawa ko na ang gusto ko."
"I agree with your plan tol. Talagang ang laki na ng pinagbago mo." ang masayang papuri sa kanya ni Troy. Simula nang makilala niya si Andrew ay napansin niya ang paglabas ng mga mabubuting katangian ng kaibigan.
"So the question is, makakaya mo bang dumistansiya sa kanya. Almost a year pa ang hihintayin mo?" ang tanong ni Michael.
"Pipilitin ko kung yun lang ang tamang paraan." ang tugon ni Bryan. "Kaya mga tol may papakiusap lang sana ako sa inyo."
"Kung tungkol kay Andrew, sige tutulungan ka namin." ang agad na sagot ni Troy.
"Balak ko siyang kausapin mamaya para sabihin sa kanya ang lahat ng magiging plano ko para sa kanya. At pagkatapos nun, ay hindi ko muna siya malalapitan. Kaya mga tol pabor lang. Kayo na lang ang maaaring makausap niya, sana pakibantayan niyo at kung anuman ang maging problema niya ay matulungan niyo siya. Pwede ba yun mga tol."

Inakbayan siya ni Troy sabay tapik sa balikat nito. "Basta ikaw tol. Dont worry. Kami na ang bahala sa kanya." ang nakangiti nitong sagot.
"Salamat sa inyo." si Bryan sabay ngiti sa kanila.
_______
"Bakit ang aga mo anak. Wala ka bang tutorial ngayon?" ang nangtatakang tanong ng ina kay Andrew nang umuwi siya nang hapong iyon.
"Wala na po nay." ang walang emosyong tugon nito.
Napansin ng ina ang kakaibang itsura ng mukha ng anak.
"Pinahinto na po ako ni Mam Sebastian." ang pagpapatuloy ni Andrew sabay upo sa silya at naghubad ng sapatos.
Nilapitan siya ng ina. "Bakit naman biglaan yata?"
"Gusto po niyang layuan ko si Bryan."

Nakuha na ng kanyang ina ang ibig ipakahulugan ng anak. Bilang ina ay nalulungkot din siya sa pinagdadaanan ni Andrew.
"Wala tayong magagawa kung iyon ang desisyon ni Mam Sebastian. Hayaan mo na anak, tutal kahit papaano ay nakapag-ipon ka naman di ba."
"Opo nay. At napagdesisyunan kong tanggihan na rin ang iaalok niya sa akin na bagong trabaho para hindi na lumala pa ang sitwasyon. Sige po nay pahinga na muna ako." ang malungkot pa rin nitong sambit. Nagtungo na siya sa kanyang kwarto.
Hinayaan na lang munang mapag-isa ng ina ni Andrew ang kanyang anak. 
_______
Kinagabihan habang naghahapunan ang mag-ina ay malungkot na inilahad ni Andrew ang lahat ng mga nangyari sa ina.  Patapos na sila ng pagkain ng biglang may kumatok sa pinto ng kanilang bahay.

"Kayo na po magbukas nay baka si Bryan yan." si Andrew. Ayaw na niya kasing kausapin pa ito.
"Wala ka bang balak na harapin siya anak?" ang tanong ng kanyang ina.
"Sabi nga po ni Mam Sebastian na lumayo na ako sa anak niya di ba? Kayawala na akong dahilan para makipag-usap sa kanya."
"O siya sige ako lang na magbubukas." ang tugon ng ina sabay tayo papunta sa pinto.

"Magandang gabi po nay." ang pagbati ni Bryan sa ina ni Andrew pagkabukas ng pinto. "Si Andrew po?"
"Ah nagpapahinga na. Medyo masakit ang pakiramdam niya." ang pag-aalibi ng ina nito.
"Ganoon po ba?" ang malungkot niyang tugon. "Patawad po pala nay sa mga nangyari, sa ginawa ng Mama ko kay Andrew."
"Wala kang dapat ihingi ng tawad iho. Bilang ina rin ay nauunawaan ko ang naging pasya ng Mama mo."
"Pero di po ako sang-ayon sa gusto niya. Pinagkakaitan niya ako ng kaligayahan. Kaya po narito ako ngayon para kausapin siya at sasabihin ko po sa kanya ang mga plano ko."
"Plano?" ang nagtatakang tanong sa kanya ng ina ni Andrew. "Kung tungkol yan sa pagsuway mo sa utos ng iyong magulang at ipagpilitan ang iyong kagustuhan ay huwag mo na sana ituloy."
"Pero sana po maintindihan niyo na hindi ko kayang mawalay kay Andrew."
"Alam ko iho ang nararamdaman mo. Ngunit hindi mo ba naisip ang posibilidad na baka lumala pa ang sitwasyon. Sana maintindihan mo rin na iniisip ko ang kapakanan ng aking anak."
"Opo nay. Kaya nga po pinagplanuhan ko pong mabuti ito."

Akmang sasagot pa ang ina ni Andrew nang biglang itong ubuhin.
"Ayos lang po ba kayo nay." ang nag-aalalang tanong ni Bryan. Sa tingin niya kasi ay parang hindi normal ang pag-ubo nito.
"Oo iho medyo malamig kasi eh. Sige na umuwi ka na, masyado nang gabi."
_______
Nanatiling nakatayo si Bryan sa kanto. Hindi siya uuwi hanggat hindi niya nakakausap si Andrew. Nagtiyaga siyang maghintay hanggang sa makahanap siya ng tiyempo. Madaling araw na at halos tahimik na ang lugar na iyon nang magdesisyon siyang bumalik sa bahay nito. Tinungo niya ang bintana ng mismong silid ni Andrew. Inangat niya ang kahoy na nagsisilbing pangsara nito.

Naaninag siya ni Bryan sa pamamagitan ng ilaw na nagmumula sa poste. Nakahigang nakatagilid siya patalikod sa bintana. Pumasok siya at umupo sa matigas niyang kama.

Ang haplos ng kanyang kamay sa ulo ang siyang nagpagising kay Andrew.
"Bryan anong ginagawa mo dito?" ang tanong niyang may pagkabigla. Bumangon siya mula sa pagkakahiga at umupo.
"Gusto lang kitang makausap at huwag kang maingay baka magising si nanay." ang sagot ni Bryan. Ikaw kamusta ka na?" ang sunod niyang tanong. Nais niyang malaman ang kanyang kondisyon matapos ang mga nangyari.
"Ayos lang." ang matipid na tugon ni Andew.

Sa kabila ng madilim na silid ay napansin ni Bryan ang mga mata ni Andrew, iba ito sa dating maganda at mapungay na isa sa mga nagustuhan niya rito.
"Thats a lie. Kaya pala tinakbuhan mo ako kanina."
"Nagmamadali lang ako kanina."
"Talaga, e bakit ka naiiyak? Huwag kang magkaila, napansin kita kanina. Hanggang ngayon, kita ko sa mga maga mong mata."

Napayuko na lang si Andrew at nagsimula nang maiyak ulit.

Maya-maya ay naramdaman na lang niya ang mga malalaking braso na bumalot sa kanyang katawan.

Itutuloy...