MAHAL KITA Part 20

Dalawang buwan pa ang lumipas na naging ganoon ang set-up namin ni Tonton. At sa haba ng panahon ding iyon ay naghihintay kami sa muling pakikipagchat ni Tonton. Sumagi na sa isip ko ang kawalan ng pag-asa, na malaman ang totoo niyang saloobin kung bakit naging ganito siya kalamig sa akin.

Isang araw habang ako ay nagmumuni-muni sa aking kwarto, "Ang bilis naman ng araw, kailan lang ay pasukan ngayon last grading na at rarlong buwan na lang ay graduation na." ang nasabi ko sa aking sarili. "Pero hanggang ngayon ay hindi pa rin kami nagkakaayos ni Tonton."

Naalimpungatan na lang ako sa isang tawag sa aking phone.
"Friend punta ka dito sa amin dali! Magchat na kami ni Tonton. Bilisan mo habang hindi pa siya online. Nandito na rin si Trisha" ang tila excited na niyang pahayag.

Habang bumibiyahe ako papunta sa kanila ay pinagdarasal ko na sana maging maayos at maganda ang  magiging resulta ng kanilang pag-uusap.

Pagkarating ay agad na binuksan ni Lalaine ang account na Margarette. Naghintay pa kami ng ilang minuto bago mag online si Tonton.
"Hi Margarette long time no see" si Tonton ang unang nagbigay ng message.
"Hi Ton, mukhang busy ka ah, ang tagal mo ring hindi nakapagonline"
"Sorry, wala kasi akong computer, but everyday naman akong nag-oopen, nagtitiyaga lang ako sa phone ko. Matagal ko na rin nabasa ang post mo sa wall, pero ngayon lang ako sinipag na magrent."
"Ah. So ibig sabihin nakikigamit ka lang ng computer noon?"
"Oo, sa isa kong kaibigan. Nagkaroon kasi kami ng problema kaya hindi ako pumupunta sa kanila."

Mas lalong napukaw ang aking interes sa reply niyang iyon.
"Tanungin mo na siya kung ano iyon" ang utos ko kay Lalaine.
"Easy lang huwag kang hot. Masyadong excited" ang sagot niya sa akin.

At nagpatuloy na silang dalawa.
"I see. Mukhang mayroon kayong hindi pagkakaunawaan, right?"
"Tama ka. Mayroon kasi siyang sinabi sa akin na hindi ko nagustuhan eh"
"Sorry to hear that"
"Ok lang. Nagpapasalamat nga ako sa iyo eh kahit papaano ay may makakausap ako"
"Yeah. We are friends right. Kaya pwede mong sabihin sa akin ang mga problems mo kahit malayo tayong dalawa. I will try my best para matulungan kita"
"Thanks talaga. This will be a big help for me. Kung alam mo lang kung gaano na kabigat ang dibdib ko ngayon. Wala akong malabasan ng aking sama ng loob. Kaya siguro ang gaan ng loob ko sa iyo, hindi ako nagkamali na kaibiganin ka kahit hindi pa tayo nagkkikita ng personal."
"Ok. So ano ba yang mga problema mo?"
"Natatandaan mo ba yung una kong binanggit sa iyo na special someone ko."
"Yes I still remember. Bakit mo naman naitanong? May kinalaman ba siya dito"
"Oo."
"I guess, may nasabi siyang hindi maganda tungkol sa special someone mo. Right?"
"Hindi eh. Malayo yang iniisip mo. Alam mo ang sakit pala kapag nareject ka ng taong mahal mo"
"So ibig sabihin nireject ka na ng iyong special someone?"
"Oo, hanggang ngayon hindi ako makapagmove-on. Bago kasi sa akin ang ganitong pakiramdam. Unang beses akong nagmahal ng totoo sa isang tao pero na busted agad"
"So sad. Hayaan mo na iyon. Balang araw makakahanap ka rin ng taong nararapat sa pagmamahal mo"
"Parang matagal pa siguro yun"
"Alam mo, I cant believe na sa gandang lalaki mong iyan ay marereject ka lang"
"Oo, at saka ginawa ko naman ang lahat. Tulad na lang sa pagtanggi ko sa isang babaeng may gusto rin sa akin"

Napatingin kaming dalawa kay Trisha dahil alam naming siya ang tinutukoy niya.
"Bakit hindi ka magtry na sabihin sa kanya ang totoo, baka sakaling magbago siya"
"Wala na ring saysay, ayaw nga niya sa akin eh."

"Lalaine tanungin mo na siya" ang sabi ko ulit sa kanya.

"Sa bagay may punto ka diyan. Teka nasabi mo pala kanina na may problema kayong dalawa ng kaibigan mo. Ano naman ang kinalaman niya sa special someone mo?"

Hindi kaagad nakapagreply si Tonton sa tanong na iyon. Halos sampung minuto na kami naghihintay sa kanyang sagot pero wala pa rin.
"Wala na siyang sagot" ang sabi ko sa kanila. Ang laki talaga ng galit niya sa akin. Mukhang wala siyang balak sabihin sayang"
"Pero naka online pa siya" si Lalaine.
"Baka pinag-iisipan niya ang kanyang isasagot" si Trisha.
"Sige maghintay pa tayo ng ilang minuto.

Lahat kami ay nakatutok lang sa laptop na naghihitay sa reply ni Tonton. At hindi kami nabigo nang lumitaw na ang kanyang message sa screen matapos ang halos kalahating oras.

"Sorry kung pinaghintay kita."
"Ok lang."
"Nag-aalinlangan kasi ako. Baka magbago bigla ang tingin mo sa akin o kaya ay husgahan mo ako agad"
"Huwag kang mag-alala, hindi ako ganoong tao gaya ng iniisip mo. Pero kung talagang nagdadalawang-isip ka eh pwede mo namang hindi na lang sabihin. Baka masyado na yang personal. Hindi na kita pipilitin."
"Hindi pa kasi ako handa, next time na lang siguro."
"Ok I understand. Basta tatandaan mo na kapag kailangan mo ng kausap, anytime, pwede tayong magchat."

Medyo nadismaya ako sa naging pag-uusap nila dahil hindi pa rin  naging malinaw sa akin ang lahat.
"Walang nangyari. Akala ko pa naman..." ang naging komento ko matapos nilang magchat.
"Siguro Josh, its time na para kausapin mo na siya. Sa tingin ko ay mas madali siyang mag-open sa isang taong kilala niya nang personal" si Lalaine.
"Paano ko naman gagawin iyon?"
"Ikaw ang pumunta sa kaniya."
"Ayaw ko nga"
"Bahala ka diyan, para sa iyon rin naman yan."
______
Habang nasa taxi ako pauwi ng bahay ay iniisip ko ang mga huling sinabi sa akin ni Lalaine. Ewan ko parang nadedesperado na kasi ako, yun bang feeling na hindi ka mapakali hanggat may inaalala ka na gusto mong malaman pero hindi magawa. Kaya sa mga oras na iyon napagdesisyunan ko nang tuldukan iyon. Personal ko na siyang haharapin at kausapin tulad ng minungkahi sa akin ni Lalaine.

"Sa tabi na lang po" ang agad kong sinabi sa driver nang masilayan ko ang bahay namin na tinitirahan nina Tonton at ng kanyang nanay..

Pagkapasok ko sa bakuran ay natanaw ko ang bukas na pintuan kaya naisip kong naroon siya sa loob.
"Tonton" ang pagtawag ko sa kanya mula sa pintuan. Sinilip ko ang sala, wala siya roon. Dumako naman ako sa kusina. At tumambad sa aking harapan si Tonton na natutulog nang nakaupo. Nakita ko naman ang dalawang bote ng beer sa mesa. Nakumpirma kong naglasing siya.

Ako na ang nagligpit ng kanyang mga pinag-inuman sa mesa. Pagkatapos ay nag-isip ako ng paraan kung paano ko siya maihihiga, hindi ko naman kasi siya kayang buhatin, di hamak na mas malaki ang katawan niya sa akin. At ang ginawa ko na lang ay pinagtabi-tabi ko ang mga silya. Inayos ko na ang kanyang paghiga.

Sasabihin ko na sana sa kanyang nanay ang tungkol sa kanyang kalagayan pero hindi ko na nagawa pa. Inalipin na kasi ako ng awa para sa kanya. Unang pagkakataon kong nakita siyang naglasing ng ganito. Marahil ay talagang mabigat ang dinadala niyang saloobin.

Kumuha pa ako ng isang silya at umupo mapalit sa kanya. Pinagmamasdan ko ang kanyang itsura habang mahimbing na natutulog. Talgang hindi ako nagsasawang titigan siya dahil sa angkin niyang kagwapuhan. Naalala ko tuloy ang unang araw nang dumating siya sa aming pamilya, ang unti-unting paglalapit naming dalawa bilang magkaibigan at ang sobrang pag-aalaga at kabaitan na pinakita niya sa akin. Kaya sa mga oras na iyon ay hindi ko na naiwasang maluha dahil sa isiping dito na nagtapos ang aming pagkakaibigan.


Kinausap ko siya habang natutulog.
"Alam ko na galit ka sa akin dahil sa mga nalaman mo kay Lalaine. Sana mapatawad mo ako gusto ko sana na bumalik na tayo sa dati. Kakatuwa nga dahil ako na ang humihingi sa iyo ng ganoon. Ngayon alam ko na kung ano ang pakiramdam ng isang kaibigang may sama ng loob sa iyo. Kaya pala ganoon na lang ang pagpupursige mong suyuin ako. Kalimutan mo na lang yung mga sinabi sa iyo ni Lalaine. Hindi na mahalaga pa ang nararamdaman ko para sa iyo. Wala namang pag-asa na mamahalin mo rin ako ng higit pa sa isang kaibigan e.". Tuluyan na akong napahagulgol.

Napahinto na lang ako nang may maramdaman akong naapakang kung anumang bagay sa ilalim ng mesa. Pinulot ko roon ang isang mamahaling notebook na ginawang journal. Mali man na basahin ko ang pribadong gamit ng iba ngunit hindi ko na naisip pa iyon.

Pagbuklat ko sa unang pahina ay nakasulat ang ganito.
"Masaya ako dahil makakapunta na rin kami ng Maynila. Salamat sa kaibigan ng namatay kong ama, hindi kami pinabayaan ni nanay."

"Kinabahan ako sa una kong pagpasok sa  kanilang bahay. Sobrang yaman pala ng kanilang pamilya. Hiyang-hiya ako dahil pakiramdam ko ay para kaming pulubi. Pero masaya ako at naging maganda ang pakikitungo sa aming mag-ina. Sa araw ring iyon ay nakilala ko ang kanilang anak na si Josh. Unang kita ko pa lang sa kanya, alam ko na ang kanyang pagkatao. Pakiramdam ko na magaan ang loob ko sa kanya. Sa totoo lang ay may pagka-cute siya."

"May pagkachildish pala si Josh at pagkamasungit lalo na sa akin. Alam kong ayaw niya sa akin. Pero hindi ako susuko hanggat hindi ko nakukuha ang loob niya."


"Masayang-masaya ako sa mga sinabi nina Tito at Tita, bukod sa pag-aaralin nila ulit, ako rin ang inatasang mag-alaga kay Josh. Grabe, pakiramdam ko na nagkaroon ako ng isang nakababatang kapatid."

"Wew, natupad din ang wish ko, na maging magkaklase kami ni Josh. Ngayon mas madalas na kaming magsasama."

"Pasukan na naman, sabay kaming papasok ni Josh. Sa totoo lang, ako ang nakiusap sa mga magulang niya na isang motor na lang ang gagamitin namin. Para mas maging malapit siya sa akin. Mabuti at pinagbigyan nila ako, hihihi."

"Ngayon ko lang nalaman na mahiyain pala si Josh sa school. Dahil na rin sa pangungutya ng kanyang mga kaklase. Kaya rin siguro natuto siyang magbulakbol dahil na rin sa impluwensiya nila. Gagawin ko ang lahat para magbago siya. Sisikapin kong ipagtanggol siya sa sinumang aapi sa kanya."

"Magkatabi kami ng upuan, ang saya-saya ko! Tapos nararamdaman kong bumubuti na ang pakikitungo niya sa akin. Kaya yayayain ko siyang mamasyal kami sa Luneta."

Ganito pala ang mga saloobin niya noon mga unang buwan na magkasama kami. Ngayon ko nalaman ang halaga ko sa kanya. Unang pahina pa lang pero nakakaramdam na ako ng kilig. Hindi ko nga maiwasang mapangiti.

At sa aking pagpapatuloy, hindi ko inaasahan ang mga susunod kong mababasa. Doon sasambulat sa akin ang kanyang lihim.

Itutuloy...