PANTASYA Part 24

Kinabukasan, pinag-usapan namin ni nanay ang lahat. Sinabi ko sa kanya ang aking desisyon. Masaya ako dahil ipinapakita niya sa akin ang kanyang suporta. Dahil dito ay mas lalo ko pa siyang minahal bilang ina.

Nagpatulong ako kay Jerome na makahanap ng pansamantalang tirahan namin ni nanay. Hinihintay kasi namin si kuya na nangakong maghahanap na ng lilipatan naming bahay sa Maynila. Alam na rin ng aking kapatid ang lahat dahil kinuwento ko ang mga ito sa kanya. Kung sa una ay botong-boto siya sa amin ni Kuya Carlo ay kabaliktaran na ngayon.

Ang umagang iyon ay ang magiging huling araw ko sa opisina. Magbibigay na kasi ako ng resignation letter. Ipinaalam ko na rin ito kay Kuya Carlo sa aming pag-uusap kagabi.

Maaga pa lang ay dumating na si Jerome sa amin para magsabay kami. Habang bumibyahe ay sinabi ko sa kanya ang tungkol sa resignation letter hanggang sa makarating kami sa opisina.

Pagkapasok ko sa office ni Kuya Carlo ay nakita ko siya na nakaupo. Sapo ng kanyang dalawang kamay ang buong mukha at ang buhok niya ay medyo magulo.  Nilapitan ko siya upang iabot na ang resignation letter.

Bahagya naman akong nagulat sa aking nakita nang tanggalin niya ang kanyang mga kamay sa mukha upang abutin ang letter. Sobrang maga ang kanyang mga mata na parang pinagsamang antok at magdamang pag-iyak.

Wala siyang naging pagtutol. Marahil ay natanggap na niya ang aking desisyon.

Pinagbuti ko ang pagtatrabaho sa araw na iyon. Sa buong araw na iyon ay walang ginawa si Kuya Carlo kundi tignan lang ako. Ewan ko pero nakakaramdam na ako ng awa sa kanya. Alam ko ang bigat ng kanyang salooobin pero ako pilit nilalakasan ang loob upang ipakita sa kanya na kaya ko at mapaninindigan ko ang lahat.

"Aalis na po ako Sir," ang pagpapaalam ko sa kanya ng hapon iyon. "Inayos ko na rin po ang lahat ng papeles para sa papalit sa akin"
"Sige, mag-ingat ka" ang kanyang tugon na may isang pilit na ngiti. Napansin ko ang pagtulo ng kanyang mga luha sa mga mata niya matapos sabihin iyon.

Habang pababa ako ay hindi ko maiwasang maluha muli. Sa tuwing maaalala ko ang kanyang kaawa-awang itsura ay napapaiyak ako. Pero tulad nga ng ginawa ko kanina ay pilit akong nagpapakita ng katatagan.

Sa lobby ay nakita ko si Jerome na nag-aabang. Hinatid na niya ako sa amin.

Kinabukasan ay nakuha ko na ang aking pinakahuling sahod. Malaking bagay ito upang magamit ito pangtustos sa aming paglilipat.

Isang linggo pa ang lumipas nang tawagan kami ni kuya at sinabing nakakita na siya ng aming lilipatan. Kaya agad namin sinimulan ni nanay ang pag-aayos ng aming kagamitan. At dumating na ang araw ng aming pag-alis. 

Habang isinasakay ang aming mga kagamitan sa isang nirentahang trak, napansin kong wala si Kuya Carlo. Hindi ko namang magawang itanong kay Titay Mely na kasalukuyang kinakausap si nanay kung nasaan siya baka kung ano pa ang isipin niya. Naisip kong mas mabuti na rin ito para hindi na kami lalong masaktan pa.

Halos magtatakipsilim na nang makarating kami sa bahay ni kuya. Samantalang ang mga gamit namin ay dineretso na sa lilipatan namin. Sabay-sabay kaming naghapunang tatlo. Habang kumakain ay napag-usapan namin ang mga nangyari. At sa pag-uusap naming iyon ay nabuo ang isang desisyon,  ang tuluyang kalasin ang anumang ugnayan namin sa pamilya ni Kuya Carlo. 

Lumipas ang mga araw ay naging maayos naman ang buhay namin maliban sa problemang pinansyal. Dahil sa nawalan ako ng trabaho ay nagkaroon kami ng kakulangan sa panggastos sa araw-araw. Pilit naming pinagkakasya ni nanay ang perang inaabot ni kuya sa amin. Kaya nagpasiya akong maghanap ng bagong trabaho.

Tumagal ng halos tatlong buwan na wala akong trabaho hanggang sa isang araw.
"Hello Jerome, napatawag ka."
"Rico, kamusta na nakahanap ka na ba ng trabaho?" ang tanong ni Jerome sa akin.
"Sa kasamaang palad, wala pa rin." ang matamlay kong sagot sa kanya.
"Ganyan pala diyan ano, nasa Maynila ka na pero pahirapan pa rin maghanap ng trabaho. Siyanga pala Rico bago ko sabihin ang dahilan ng pagtawag ko sa iyo eh may ibabalita muna ako sa iyo."
"Tungkol saan na naman yan"
"Kay Sir Carlo"
"Ano ka ba naman Jerome, diba nag-usap na tayo sa bagay na yan."
"Alam ko iyon pero sure ka bang ayaw mong malaman?"
"Ayoko na. Hindi ko na babalikan pa ang nakaraan." sagot ko sa kanya.
"Ganoon ba, sayang naman. Oh ito na lang sasabihin ko sa iyo, nakausap ko ang isa kong kaibigan dyan sa Maynila, meron daw ngayong on-going audition diyan sa isang kilalang fashion boutique."
"So ano ngayon?" ang medyo pagkawalang interes kong sagot.
"Ano ka ba, chance mo na yan, hindi biro ang salary na makukuha mo"
"Ano bang trabaho yan?"
"Naghahanap sila ngayon ng bagong model"

Nabigla ako sa sinabing iyon ni Jerome. "Model? hindi ako pwede diyan"
"Hindi mo ba susubukan, alam mo ba kung bakit kita nirerekomenda na mag-audition, kasi naniniwala ako sa kakayahan mo. Yung kaibigan ko na ang nagsabi, base sa itsura mo sa mga pinakita kong mga pictures sa kanya ay may potensyal ka."
"Pero Jerome...."
"Nasa sa iyo yan, isipin mo na lang ang hirap sa paghahanap ng trabaho."
"Sige Jerome salamat sa tulong, pag-iisipan ko muna ang bagay na yan." ang nasabi ko na lang sa kanya.

Kinagabihan, kinonsulta ko kina kuya at nanay ang mga sinabi ni Jerome sa akin.
"Anak, wala kaming pagtutol ng kuya mo kung papasukin mo ang pagmomodelo, pero iniisip ka lang namin. Kung matatanggap ka, magiging exposed ka sa mga tao, baka ito ang maging dahilan ng pagkrus ninyo ng landas ng Kuya Carlo mo"
"Opo nay, naisip ko na rin ang posibilidad na yan, naaawa na rin ako kay Kuya e, nakikita ko pong nahihirapan siya sa pagsusustento sa atin. Gusto ko lang po ay makatulong."
"Ang bait talaga ng kapatid ko" ang nasambit ni Kuya. Alam ko ang pagkatouch niya sa sinabi ko. "Sige tol, kung ano ang desisyon mo, susuportahan ka namin ni nanay."

Kinabukasan, agad kong tinawagan si Jerome upang hingiin ang address at pangalan ng binanggit niyang boutique. Pagkarating ko sa lugar, nakita ko ang dami ng mga taong nakapila roon para mag-audition. Pumunta ako sa information at kumuha ng number. Pagkatapos noon ay umupo ako sa isang mahabang bench doon kasama ang ibang nag-audition.

Ilang minuto na rin akong nakaupo at naghihintay nang may tumabi sa aking isang lalaki.
"Hey nag-aapply ka rin ba?" ang tanong ng lalaki sa akin na naging dahilan upang tignan ko siya. Napansin kong may kagwapuhan siya at medyo bata sa akin pero hindi nagkakalayo ang aming mga katawan.
"Ah eh oo." ang naisagot ko na lang.
"Ok, bakit mo naman naisipang mag-audition?" ang sunod niyang tanong sa akin.
"No choice ako eh, nagbabakasakali lang kasi problemado kami sa pera ngayon"
"Pareho pala tayo, alam mo halos lahat naman ng tao dito eh ganyan din ang problema." sabi niya sabay turo sa ibang mga taong naroroon.
"Kasi di biro ang mga benefits na makukuha mo kung sakaling makukuha kang model" ang dagdag niya.

Bigla naman akong nagkaroon ng interes sa kanyang mga sinasabi kaya hinayaan ko lang siya magpatuloy. "Mayroong isang model dito na biglang umasenso. Dahil sa kanyang pagmomodelo ay nakabili siya ng bagong bahay at kotse para sa kanyang pamilya.
"Talaga?"
"Oo pero dapat maging handa ka sa mga ipapagawa sa iyo. May pagkakataong rarampa ka sa stage ng nakabrief lang gaya ng mga nakikita mo as TV at magazines."
"Alam ko na ang bagay na yan" ang sagot ko sa kanya. 
"Hindi lang yan, meron ka pang dapat....." ang sunod sana niyang sasabihin nang biglang tinawag ang aking numero.
"Sige salamat ha, pasok na ako sa loob" ang paalam ko sa aking kausap.

Medyo kinakabahan ako nang pumasok sa room ng audition. Nang makapasok, tumambad sa akin ang dalawang tao, isang babae at isang bakla. Agad silang nag-umpisa sa pag-iinterview sa akin. Sa una ay sinabi nila ang tungkol sa kanilang boutique.

Pagkatapos noon ay marami silang tinanong sa akin kabilang ang aking personal background at ang dahilan ng aking pag-audition. At ang pinakahuling pinagawa akin ay ang paghuhubad ng aking pang-itaas na damit. Kita ko ang pagkamangha sa mata ng bading na nag-iinterview sa akin. Ewan ko pero parang nakitaan ko siya ng pagnanasa sa kanyang mga mata ngunit hindi ko na lang pinansin iyon.

"May itsura ka naman, maganda ang iyong katawan kaya youre hired. Please come early to the office on Monday." ang huling sinabi ng babae na lubos kong ikinatuwa. Ito na kasi ang katuparan ng aking pangarap na matulungan ang aking pamilya.

Dahil sa sobrang excitement ay agad akong umuwi ng bahay upang ibalita kay nanay ang nangyari.

"Talaga anak, sabi ko na nga ba matatanggap ka. Masaya ako para sa yo" ang masiglang sagot ni nanay sa aking binalita.
"Sa wakas po, makakaahon na rin tayo, hindi na rin mahihirapan si kuya." sabi ko sabay yakap kay nanay.
"Pero anak, sigurado ka bang itutuloy mo yan, alam mo naman siguro..."
"Na matutunton ni Kuya Carlo ang kinalalagyan natin. E ano naman kung magkita kaming muli, wala ring magbabago, tanggap ko na hindi kami para sa isat-isa at saka ngayon siguro ay kasal na sila ni Marianne.
"Sige anak, pagbutihan mo na lang. Tandaan mo na nandito lang kami ng kuya mo para sa iyo." sagot ni nanay sabay haplos ng aking ulo.

Sa mga sumunod na araw ay wala akong ginawa kundi maghanda para sa aking bagong trabaho. Sa tulong ni kuya ay nagpagupit ako ng buhok, nagpafacial ng mukha, at nag-exercise sa isang gym na malapit sa bahay. 

At dumating ang araw ng aking pagsisimula.

Itutuloy......
Kinabukasan, pinag-usapan namin ni nanay ang lahat. Sinabi ko sa kanya ang aking desisyon. Masaya ako dahil ipinapakita niya sa akin ang kanyang suporta. Dahil dito ay mas lalo ko pa siyang minahal bilang ina.

Nagpatulong ako kay Jerome na makahanap ng pansamantalang tirahan namin ni nanay. Hinihintay kasi namin si kuya na nangakong maghahanap na ng lilipatan naming bahay sa Maynila. Alam na rin ng aking kapatid ang lahat dahil kinuwento ko ang mga ito sa kanya. Kung sa una ay botong-boto siya sa amin ni Kuya Carlo ay kabaliktaran na ngayon.

Ang umagang iyon ay ang magiging huling araw ko sa opisina. Magbibigay na kasi ako ng resignation letter. Ipinaalam ko na rin ito kay Kuya Carlo sa aming pag-uusap kagabi.

Maaga pa lang ay dumating na si Jerome sa amin para magsabay kami. Habang bumibyahe ay sinabi ko sa kanya ang tungkol sa resignation letter hanggang sa makarating kami sa opisina.

Pagkapasok ko sa office ni Kuya Carlo ay nakita ko siya na nakaupo. Sapo ng kanyang dalawang kamay ang buong mukha at ang buhok niya ay medyo magulo.  Nilapitan ko siya upang iabot na ang resignation letter.

Bahagya naman akong nagulat sa aking nakita nang tanggalin niya ang kanyang mga kamay sa mukha upang abutin ang letter. Sobrang maga ang kanyang mga mata na parang pinagsamang antok at magdamang pag-iyak.

Wala siyang naging pagtutol. Marahil ay natanggap na niya ang aking desisyon.

Pinagbuti ko ang pagtatrabaho sa araw na iyon. Sa buong araw na iyon ay walang ginawa si Kuya Carlo kundi tignan lang ako. Ewan ko pero nakakaramdam na ako ng awa sa kanya. Alam ko ang bigat ng kanyang salooobin pero ako pilit nilalakasan ang loob upang ipakita sa kanya na kaya ko at mapaninindigan ko ang lahat.

"Aalis na po ako Sir," ang pagpapaalam ko sa kanya ng hapon iyon. "Inayos ko na rin po ang lahat ng papeles para sa papalit sa akin"
"Sige, mag-ingat ka" ang kanyang tugon na may isang pilit na ngiti. Napansin ko ang pagtulo ng kanyang mga luha sa mga mata niya matapos sabihin iyon.

Habang pababa ako ay hindi ko maiwasang maluha muli. Sa tuwing maaalala ko ang kanyang kaawa-awang itsura ay napapaiyak ako. Pero tulad nga ng ginawa ko kanina ay pilit akong nagpapakita ng katatagan.

Sa lobby ay nakita ko si Jerome na nag-aabang. Hinatid na niya ako sa amin.

Kinabukasan ay nakuha ko na ang aking pinakahuling sahod. Malaking bagay ito upang magamit ito pangtustos sa aming paglilipat.

Isang linggo pa ang lumipas nang tawagan kami ni kuya at sinabing nakakita na siya ng aming lilipatan. Kaya agad namin sinimulan ni nanay ang pag-aayos ng aming kagamitan. At dumating na ang araw ng aming pag-alis. 

Habang isinasakay ang aming mga kagamitan sa isang nirentahang trak, napansin kong wala si Kuya Carlo. Hindi ko namang magawang itanong kay Titay Mely na kasalukuyang kinakausap si nanay kung nasaan siya baka kung ano pa ang isipin niya. Naisip kong mas mabuti na rin ito para hindi na kami lalong masaktan pa.

Halos magtatakipsilim na nang makarating kami sa bahay ni kuya. Samantalang ang mga gamit namin ay dineretso na sa lilipatan namin. Sabay-sabay kaming naghapunang tatlo. Habang kumakain ay napag-usapan namin ang mga nangyari. At sa pag-uusap naming iyon ay nabuo ang isang desisyon,  ang tuluyang kalasin ang anumang ugnayan namin sa pamilya ni Kuya Carlo. 

Lumipas ang mga araw ay naging maayos naman ang buhay namin maliban sa problemang pinansyal. Dahil sa nawalan ako ng trabaho ay nagkaroon kami ng kakulangan sa panggastos sa araw-araw. Pilit naming pinagkakasya ni nanay ang perang inaabot ni kuya sa amin. Kaya nagpasiya akong maghanap ng bagong trabaho.

Tumagal ng halos tatlong buwan na wala akong trabaho hanggang sa isang araw.
"Hello Jerome, napatawag ka."
"Rico, kamusta na nakahanap ka na ba ng trabaho?" ang tanong ni Jerome sa akin.
"Sa kasamaang palad, wala pa rin." ang matamlay kong sagot sa kanya.
"Ganyan pala diyan ano, nasa Maynila ka na pero pahirapan pa rin maghanap ng trabaho. Siyanga pala Rico bago ko sabihin ang dahilan ng pagtawag ko sa iyo eh may ibabalita muna ako sa iyo."
"Tungkol saan na naman yan"
"Kay Sir Carlo"
"Ano ka ba naman Jerome, diba nag-usap na tayo sa bagay na yan."
"Alam ko iyon pero sure ka bang ayaw mong malaman?"
"Ayoko na. Hindi ko na babalikan pa ang nakaraan." sagot ko sa kanya.
"Ganoon ba, sayang naman. Oh ito na lang sasabihin ko sa iyo, nakausap ko ang isa kong kaibigan dyan sa Maynila, meron daw ngayong on-going audition diyan sa isang kilalang fashion boutique."
"So ano ngayon?" ang medyo pagkawalang interes kong sagot.
"Ano ka ba, chance mo na yan, hindi biro ang salary na makukuha mo"
"Ano bang trabaho yan?"
"Naghahanap sila ngayon ng bagong model"

Nabigla ako sa sinabing iyon ni Jerome. "Model? hindi ako pwede diyan"
"Hindi mo ba susubukan, alam mo ba kung bakit kita nirerekomenda na mag-audition, kasi naniniwala ako sa kakayahan mo. Yung kaibigan ko na ang nagsabi, base sa itsura mo sa mga pinakita kong mga pictures sa kanya ay may potensyal ka."
"Pero Jerome...."
"Nasa sa iyo yan, isipin mo na lang ang hirap sa paghahanap ng trabaho."
"Sige Jerome salamat sa tulong, pag-iisipan ko muna ang bagay na yan." ang nasabi ko na lang sa kanya.

Kinagabihan, kinonsulta ko kina kuya at nanay ang mga sinabi ni Jerome sa akin.
"Anak, wala kaming pagtutol ng kuya mo kung papasukin mo ang pagmomodelo, pero iniisip ka lang namin. Kung matatanggap ka, magiging exposed ka sa mga tao, baka ito ang maging dahilan ng pagkrus ninyo ng landas ng Kuya Carlo mo"
"Opo nay, naisip ko na rin ang posibilidad na yan, naaawa na rin ako kay Kuya e, nakikita ko pong nahihirapan siya sa pagsusustento sa atin. Gusto ko lang po ay makatulong."
"Ang bait talaga ng kapatid ko" ang nasambit ni Kuya. Alam ko ang pagkatouch niya sa sinabi ko. "Sige tol, kung ano ang desisyon mo, susuportahan ka namin ni nanay."

Kinabukasan, agad kong tinawagan si Jerome upang hingiin ang address at pangalan ng binanggit niyang boutique. Pagkarating ko sa lugar, nakita ko ang dami ng mga taong nakapila roon para mag-audition. Pumunta ako sa information at kumuha ng number. Pagkatapos noon ay umupo ako sa isang mahabang bench doon kasama ang ibang nag-audition.

Ilang minuto na rin akong nakaupo at naghihintay nang may tumabi sa aking isang lalaki.
"Hey nag-aapply ka rin ba?" ang tanong ng lalaki sa akin na naging dahilan upang tignan ko siya. Napansin kong may kagwapuhan siya at medyo bata sa akin pero hindi nagkakalayo ang aming mga katawan.
"Ah eh oo." ang naisagot ko na lang.
"Ok, bakit mo naman naisipang mag-audition?" ang sunod niyang tanong sa akin.
"No choice ako eh, nagbabakasakali lang kasi problemado kami sa pera ngayon"
"Pareho pala tayo, alam mo halos lahat naman ng tao dito eh ganyan din ang problema." sabi niya sabay turo sa ibang mga taong naroroon.
"Kasi di biro ang mga benefits na makukuha mo kung sakaling makukuha kang model" ang dagdag niya.

Bigla naman akong nagkaroon ng interes sa kanyang mga sinasabi kaya hinayaan ko lang siya magpatuloy. "Mayroong isang model dito na biglang umasenso. Dahil sa kanyang pagmomodelo ay nakabili siya ng bagong bahay at kotse para sa kanyang pamilya.
"Talaga?"
"Oo pero dapat maging handa ka sa mga ipapagawa sa iyo. May pagkakataong rarampa ka sa stage ng nakabrief lang gaya ng mga nakikita mo as TV at magazines."
"Alam ko na ang bagay na yan" ang sagot ko sa kanya. 
"Hindi lang yan, meron ka pang dapat....." ang sunod sana niyang sasabihin nang biglang tinawag ang aking numero.
"Sige salamat ha, pasok na ako sa loob" ang paalam ko sa aking kausap.

Medyo kinakabahan ako nang pumasok sa room ng audition. Nang makapasok, tumambad sa akin ang dalawang tao, isang babae at isang bakla. Agad silang nag-umpisa sa pag-iinterview sa akin. Sa una ay sinabi nila ang tungkol sa kanilang boutique.

Pagkatapos noon ay marami silang tinanong sa akin kabilang ang aking personal background at ang dahilan ng aking pag-audition. At ang pinakahuling pinagawa akin ay ang paghuhubad ng aking pang-itaas na damit. Kita ko ang pagkamangha sa mata ng bading na nag-iinterview sa akin. Ewan ko pero parang nakitaan ko siya ng pagnanasa sa kanyang mga mata ngunit hindi ko na lang pinansin iyon.

"May itsura ka naman, maganda ang iyong katawan kaya youre hired. Please come early to the office on Monday." ang huling sinabi ng babae na lubos kong ikinatuwa. Ito na kasi ang katuparan ng aking pangarap na matulungan ang aking pamilya.

Dahil sa sobrang excitement ay agad akong umuwi ng bahay upang ibalita kay nanay ang nangyari.

"Talaga anak, sabi ko na nga ba matatanggap ka. Masaya ako para sa yo" ang masiglang sagot ni nanay sa aking binalita.
"Sa wakas po, makakaahon na rin tayo, hindi na rin mahihirapan si kuya." sabi ko sabay yakap kay nanay.
"Pero anak, sigurado ka bang itutuloy mo yan, alam mo naman siguro..."
"Na matutunton ni Kuya Carlo ang kinalalagyan natin. E ano naman kung magkita kaming muli, wala ring magbabago, tanggap ko na hindi kami para sa isat-isa at saka ngayon siguro ay kasal na sila ni Marianne.
"Sige anak, pagbutihan mo na lang. Tandaan mo na nandito lang kami ng kuya mo para sa iyo." sagot ni nanay sabay haplos ng aking ulo.

Sa mga sumunod na araw ay wala akong ginawa kundi maghanda para sa aking bagong trabaho. Sa tulong ni kuya ay nagpagupit ako ng buhok, nagpafacial ng mukha, at nag-exercise sa isang gym na malapit sa bahay. 

At dumating ang araw ng aking pagsisimula.

Itutuloy......
Kinabukasan, pinag-usapan namin ni nanay ang lahat. Sinabi ko sa kanya ang aking desisyon. Masaya ako dahil ipinapakita niya sa akin ang kanyang suporta. Dahil dito ay mas lalo ko pa siyang minahal bilang ina.

Nagpatulong ako kay Jerome na makahanap ng pansamantalang tirahan namin ni nanay. Hinihintay kasi namin si kuya na nangakong maghahanap na ng lilipatan naming bahay sa Maynila. Alam na rin ng aking kapatid ang lahat dahil kinuwento ko ang mga ito sa kanya. Kung sa una ay botong-boto siya sa amin ni Kuya Carlo ay kabaliktaran na ngayon.

Ang umagang iyon ay ang magiging huling araw ko sa opisina. Magbibigay na kasi ako ng resignation letter. Ipinaalam ko na rin ito kay Kuya Carlo sa aming pag-uusap kagabi.

Maaga pa lang ay dumating na si Jerome sa amin para magsabay kami. Habang bumibyahe ay sinabi ko sa kanya ang tungkol sa resignation letter hanggang sa makarating kami sa opisina.

Pagkapasok ko sa office ni Kuya Carlo ay nakita ko siya na nakaupo. Sapo ng kanyang dalawang kamay ang buong mukha at ang buhok niya ay medyo magulo.  Nilapitan ko siya upang iabot na ang resignation letter.

Bahagya naman akong nagulat sa aking nakita nang tanggalin niya ang kanyang mga kamay sa mukha upang abutin ang letter. Sobrang maga ang kanyang mga mata na parang pinagsamang antok at magdamang pag-iyak.

Wala siyang naging pagtutol. Marahil ay natanggap na niya ang aking desisyon.

Pinagbuti ko ang pagtatrabaho sa araw na iyon. Sa buong araw na iyon ay walang ginawa si Kuya Carlo kundi tignan lang ako. Ewan ko pero nakakaramdam na ako ng awa sa kanya. Alam ko ang bigat ng kanyang salooobin pero ako pilit nilalakasan ang loob upang ipakita sa kanya na kaya ko at mapaninindigan ko ang lahat.

"Aalis na po ako Sir," ang pagpapaalam ko sa kanya ng hapon iyon. "Inayos ko na rin po ang lahat ng papeles para sa papalit sa akin"
"Sige, mag-ingat ka" ang kanyang tugon na may isang pilit na ngiti. Napansin ko ang pagtulo ng kanyang mga luha sa mga mata niya matapos sabihin iyon.

Habang pababa ako ay hindi ko maiwasang maluha muli. Sa tuwing maaalala ko ang kanyang kaawa-awang itsura ay napapaiyak ako. Pero tulad nga ng ginawa ko kanina ay pilit akong nagpapakita ng katatagan.

Sa lobby ay nakita ko si Jerome na nag-aabang. Hinatid na niya ako sa amin.

Kinabukasan ay nakuha ko na ang aking pinakahuling sahod. Malaking bagay ito upang magamit ito pangtustos sa aming paglilipat.

Isang linggo pa ang lumipas nang tawagan kami ni kuya at sinabing nakakita na siya ng aming lilipatan. Kaya agad namin sinimulan ni nanay ang pag-aayos ng aming kagamitan. At dumating na ang araw ng aming pag-alis. 

Habang isinasakay ang aming mga kagamitan sa isang nirentahang trak, napansin kong wala si Kuya Carlo. Hindi ko namang magawang itanong kay Titay Mely na kasalukuyang kinakausap si nanay kung nasaan siya baka kung ano pa ang isipin niya. Naisip kong mas mabuti na rin ito para hindi na kami lalong masaktan pa.

Halos magtatakipsilim na nang makarating kami sa bahay ni kuya. Samantalang ang mga gamit namin ay dineretso na sa lilipatan namin. Sabay-sabay kaming naghapunang tatlo. Habang kumakain ay napag-usapan namin ang mga nangyari. At sa pag-uusap naming iyon ay nabuo ang isang desisyon,  ang tuluyang kalasin ang anumang ugnayan namin sa pamilya ni Kuya Carlo. 

Lumipas ang mga araw ay naging maayos naman ang buhay namin maliban sa problemang pinansyal. Dahil sa nawalan ako ng trabaho ay nagkaroon kami ng kakulangan sa panggastos sa araw-araw. Pilit naming pinagkakasya ni nanay ang perang inaabot ni kuya sa amin. Kaya nagpasiya akong maghanap ng bagong trabaho.

Tumagal ng halos tatlong buwan na wala akong trabaho hanggang sa isang araw.
"Hello Jerome, napatawag ka."
"Rico, kamusta na nakahanap ka na ba ng trabaho?" ang tanong ni Jerome sa akin.
"Sa kasamaang palad, wala pa rin." ang matamlay kong sagot sa kanya.
"Ganyan pala diyan ano, nasa Maynila ka na pero pahirapan pa rin maghanap ng trabaho. Siyanga pala Rico bago ko sabihin ang dahilan ng pagtawag ko sa iyo eh may ibabalita muna ako sa iyo."
"Tungkol saan na naman yan"
"Kay Sir Carlo"
"Ano ka ba naman Jerome, diba nag-usap na tayo sa bagay na yan."
"Alam ko iyon pero sure ka bang ayaw mong malaman?"
"Ayoko na. Hindi ko na babalikan pa ang nakaraan." sagot ko sa kanya.
"Ganoon ba, sayang naman. Oh ito na lang sasabihin ko sa iyo, nakausap ko ang isa kong kaibigan dyan sa Maynila, meron daw ngayong on-going audition diyan sa isang kilalang fashion boutique."
"So ano ngayon?" ang medyo pagkawalang interes kong sagot.
"Ano ka ba, chance mo na yan, hindi biro ang salary na makukuha mo"
"Ano bang trabaho yan?"
"Naghahanap sila ngayon ng bagong model"

Nabigla ako sa sinabing iyon ni Jerome. "Model? hindi ako pwede diyan"
"Hindi mo ba susubukan, alam mo ba kung bakit kita nirerekomenda na mag-audition, kasi naniniwala ako sa kakayahan mo. Yung kaibigan ko na ang nagsabi, base sa itsura mo sa mga pinakita kong mga pictures sa kanya ay may potensyal ka."
"Pero Jerome...."
"Nasa sa iyo yan, isipin mo na lang ang hirap sa paghahanap ng trabaho."
"Sige Jerome salamat sa tulong, pag-iisipan ko muna ang bagay na yan." ang nasabi ko na lang sa kanya.

Kinagabihan, kinonsulta ko kina kuya at nanay ang mga sinabi ni Jerome sa akin.
"Anak, wala kaming pagtutol ng kuya mo kung papasukin mo ang pagmomodelo, pero iniisip ka lang namin. Kung matatanggap ka, magiging exposed ka sa mga tao, baka ito ang maging dahilan ng pagkrus ninyo ng landas ng Kuya Carlo mo"
"Opo nay, naisip ko na rin ang posibilidad na yan, naaawa na rin ako kay Kuya e, nakikita ko pong nahihirapan siya sa pagsusustento sa atin. Gusto ko lang po ay makatulong."
"Ang bait talaga ng kapatid ko" ang nasambit ni Kuya. Alam ko ang pagkatouch niya sa sinabi ko. "Sige tol, kung ano ang desisyon mo, susuportahan ka namin ni nanay."

Kinabukasan, agad kong tinawagan si Jerome upang hingiin ang address at pangalan ng binanggit niyang boutique. Pagkarating ko sa lugar, nakita ko ang dami ng mga taong nakapila roon para mag-audition. Pumunta ako sa information at kumuha ng number. Pagkatapos noon ay umupo ako sa isang mahabang bench doon kasama ang ibang nag-audition.

Ilang minuto na rin akong nakaupo at naghihintay nang may tumabi sa aking isang lalaki.
"Hey nag-aapply ka rin ba?" ang tanong ng lalaki sa akin na naging dahilan upang tignan ko siya. Napansin kong may kagwapuhan siya at medyo bata sa akin pero hindi nagkakalayo ang aming mga katawan.
"Ah eh oo." ang naisagot ko na lang.
"Ok, bakit mo naman naisipang mag-audition?" ang sunod niyang tanong sa akin.
"No choice ako eh, nagbabakasakali lang kasi problemado kami sa pera ngayon"
"Pareho pala tayo, alam mo halos lahat naman ng tao dito eh ganyan din ang problema." sabi niya sabay turo sa ibang mga taong naroroon.
"Kasi di biro ang mga benefits na makukuha mo kung sakaling makukuha kang model" ang dagdag niya.

Bigla naman akong nagkaroon ng interes sa kanyang mga sinasabi kaya hinayaan ko lang siya magpatuloy. "Mayroong isang model dito na biglang umasenso. Dahil sa kanyang pagmomodelo ay nakabili siya ng bagong bahay at kotse para sa kanyang pamilya.
"Talaga?"
"Oo pero dapat maging handa ka sa mga ipapagawa sa iyo. May pagkakataong rarampa ka sa stage ng nakabrief lang gaya ng mga nakikita mo as TV at magazines."
"Alam ko na ang bagay na yan" ang sagot ko sa kanya. 
"Hindi lang yan, meron ka pang dapat....." ang sunod sana niyang sasabihin nang biglang tinawag ang aking numero.
"Sige salamat ha, pasok na ako sa loob" ang paalam ko sa aking kausap.

Medyo kinakabahan ako nang pumasok sa room ng audition. Nang makapasok, tumambad sa akin ang dalawang tao, isang babae at isang bakla. Agad silang nag-umpisa sa pag-iinterview sa akin. Sa una ay sinabi nila ang tungkol sa kanilang boutique.

Pagkatapos noon ay marami silang tinanong sa akin kabilang ang aking personal background at ang dahilan ng aking pag-audition. At ang pinakahuling pinagawa akin ay ang paghuhubad ng aking pang-itaas na damit. Kita ko ang pagkamangha sa mata ng bading na nag-iinterview sa akin. Ewan ko pero parang nakitaan ko siya ng pagnanasa sa kanyang mga mata ngunit hindi ko na lang pinansin iyon.

"May itsura ka naman, maganda ang iyong katawan kaya youre hired. Please come early to the office on Monday." ang huling sinabi ng babae na lubos kong ikinatuwa. Ito na kasi ang katuparan ng aking pangarap na matulungan ang aking pamilya.

Dahil sa sobrang excitement ay agad akong umuwi ng bahay upang ibalita kay nanay ang nangyari.

"Talaga anak, sabi ko na nga ba matatanggap ka. Masaya ako para sa yo" ang masiglang sagot ni nanay sa aking binalita.
"Sa wakas po, makakaahon na rin tayo, hindi na rin mahihirapan si kuya." sabi ko sabay yakap kay nanay.
"Pero anak, sigurado ka bang itutuloy mo yan, alam mo naman siguro..."
"Na matutunton ni Kuya Carlo ang kinalalagyan natin. E ano naman kung magkita kaming muli, wala ring magbabago, tanggap ko na hindi kami para sa isat-isa at saka ngayon siguro ay kasal na sila ni Marianne.
"Sige anak, pagbutihan mo na lang. Tandaan mo na nandito lang kami ng kuya mo para sa iyo." sagot ni nanay sabay haplos ng aking ulo.

Sa mga sumunod na araw ay wala akong ginawa kundi maghanda para sa aking bagong trabaho. Sa tulong ni kuya ay nagpagupit ako ng buhok, nagpafacial ng mukha, at nag-exercise sa isang gym na malapit sa bahay. 

At dumating ang araw ng aking pagsisimula.

Itutuloy......
Kinabukasan, pinag-usapan namin ni nanay ang lahat. Sinabi ko sa kanya ang aking desisyon. Masaya ako dahil ipinapakita niya sa akin ang kanyang suporta. Dahil dito ay mas lalo ko pa siyang minahal bilang ina.

Nagpatulong ako kay Jerome na makahanap ng pansamantalang tirahan namin ni nanay. Hinihintay kasi namin si kuya na nangakong maghahanap na ng lilipatan naming bahay sa Maynila. Alam na rin ng aking kapatid ang lahat dahil kinuwento ko ang mga ito sa kanya. Kung sa una ay botong-boto siya sa amin ni Kuya Carlo ay kabaliktaran na ngayon.

Ang umagang iyon ay ang magiging huling araw ko sa opisina. Magbibigay na kasi ako ng resignation letter. Ipinaalam ko na rin ito kay Kuya Carlo sa aming pag-uusap kagabi.

Maaga pa lang ay dumating na si Jerome sa amin para magsabay kami. Habang bumibyahe ay sinabi ko sa kanya ang tungkol sa resignation letter hanggang sa makarating kami sa opisina.

Pagkapasok ko sa office ni Kuya Carlo ay nakita ko siya na nakaupo. Sapo ng kanyang dalawang kamay ang buong mukha at ang buhok niya ay medyo magulo.  Nilapitan ko siya upang iabot na ang resignation letter.

Bahagya naman akong nagulat sa aking nakita nang tanggalin niya ang kanyang mga kamay sa mukha upang abutin ang letter. Sobrang maga ang kanyang mga mata na parang pinagsamang antok at magdamang pag-iyak.

Wala siyang naging pagtutol. Marahil ay natanggap na niya ang aking desisyon.

Pinagbuti ko ang pagtatrabaho sa araw na iyon. Sa buong araw na iyon ay walang ginawa si Kuya Carlo kundi tignan lang ako. Ewan ko pero nakakaramdam na ako ng awa sa kanya. Alam ko ang bigat ng kanyang salooobin pero ako pilit nilalakasan ang loob upang ipakita sa kanya na kaya ko at mapaninindigan ko ang lahat.

"Aalis na po ako Sir," ang pagpapaalam ko sa kanya ng hapon iyon. "Inayos ko na rin po ang lahat ng papeles para sa papalit sa akin"
"Sige, mag-ingat ka" ang kanyang tugon na may isang pilit na ngiti. Napansin ko ang pagtulo ng kanyang mga luha sa mga mata niya matapos sabihin iyon.

Habang pababa ako ay hindi ko maiwasang maluha muli. Sa tuwing maaalala ko ang kanyang kaawa-awang itsura ay napapaiyak ako. Pero tulad nga ng ginawa ko kanina ay pilit akong nagpapakita ng katatagan.

Sa lobby ay nakita ko si Jerome na nag-aabang. Hinatid na niya ako sa amin.

Kinabukasan ay nakuha ko na ang aking pinakahuling sahod. Malaking bagay ito upang magamit ito pangtustos sa aming paglilipat.

Isang linggo pa ang lumipas nang tawagan kami ni kuya at sinabing nakakita na siya ng aming lilipatan. Kaya agad namin sinimulan ni nanay ang pag-aayos ng aming kagamitan. At dumating na ang araw ng aming pag-alis. 

Habang isinasakay ang aming mga kagamitan sa isang nirentahang trak, napansin kong wala si Kuya Carlo. Hindi ko namang magawang itanong kay Titay Mely na kasalukuyang kinakausap si nanay kung nasaan siya baka kung ano pa ang isipin niya. Naisip kong mas mabuti na rin ito para hindi na kami lalong masaktan pa.

Halos magtatakipsilim na nang makarating kami sa bahay ni kuya. Samantalang ang mga gamit namin ay dineretso na sa lilipatan namin. Sabay-sabay kaming naghapunang tatlo. Habang kumakain ay napag-usapan namin ang mga nangyari. At sa pag-uusap naming iyon ay nabuo ang isang desisyon,  ang tuluyang kalasin ang anumang ugnayan namin sa pamilya ni Kuya Carlo. 

Lumipas ang mga araw ay naging maayos naman ang buhay namin maliban sa problemang pinansyal. Dahil sa nawalan ako ng trabaho ay nagkaroon kami ng kakulangan sa panggastos sa araw-araw. Pilit naming pinagkakasya ni nanay ang perang inaabot ni kuya sa amin. Kaya nagpasiya akong maghanap ng bagong trabaho.

Tumagal ng halos tatlong buwan na wala akong trabaho hanggang sa isang araw.
"Hello Jerome, napatawag ka."
"Rico, kamusta na nakahanap ka na ba ng trabaho?" ang tanong ni Jerome sa akin.
"Sa kasamaang palad, wala pa rin." ang matamlay kong sagot sa kanya.
"Ganyan pala diyan ano, nasa Maynila ka na pero pahirapan pa rin maghanap ng trabaho. Siyanga pala Rico bago ko sabihin ang dahilan ng pagtawag ko sa iyo eh may ibabalita muna ako sa iyo."
"Tungkol saan na naman yan"
"Kay Sir Carlo"
"Ano ka ba naman Jerome, diba nag-usap na tayo sa bagay na yan."
"Alam ko iyon pero sure ka bang ayaw mong malaman?"
"Ayoko na. Hindi ko na babalikan pa ang nakaraan." sagot ko sa kanya.
"Ganoon ba, sayang naman. Oh ito na lang sasabihin ko sa iyo, nakausap ko ang isa kong kaibigan dyan sa Maynila, meron daw ngayong on-going audition diyan sa isang kilalang fashion boutique."
"So ano ngayon?" ang medyo pagkawalang interes kong sagot.
"Ano ka ba, chance mo na yan, hindi biro ang salary na makukuha mo"
"Ano bang trabaho yan?"
"Naghahanap sila ngayon ng bagong model"

Nabigla ako sa sinabing iyon ni Jerome. "Model? hindi ako pwede diyan"
"Hindi mo ba susubukan, alam mo ba kung bakit kita nirerekomenda na mag-audition, kasi naniniwala ako sa kakayahan mo. Yung kaibigan ko na ang nagsabi, base sa itsura mo sa mga pinakita kong mga pictures sa kanya ay may potensyal ka."
"Pero Jerome...."
"Nasa sa iyo yan, isipin mo na lang ang hirap sa paghahanap ng trabaho."
"Sige Jerome salamat sa tulong, pag-iisipan ko muna ang bagay na yan." ang nasabi ko na lang sa kanya.

Kinagabihan, kinonsulta ko kina kuya at nanay ang mga sinabi ni Jerome sa akin.
"Anak, wala kaming pagtutol ng kuya mo kung papasukin mo ang pagmomodelo, pero iniisip ka lang namin. Kung matatanggap ka, magiging exposed ka sa mga tao, baka ito ang maging dahilan ng pagkrus ninyo ng landas ng Kuya Carlo mo"
"Opo nay, naisip ko na rin ang posibilidad na yan, naaawa na rin ako kay Kuya e, nakikita ko pong nahihirapan siya sa pagsusustento sa atin. Gusto ko lang po ay makatulong."
"Ang bait talaga ng kapatid ko" ang nasambit ni Kuya. Alam ko ang pagkatouch niya sa sinabi ko. "Sige tol, kung ano ang desisyon mo, susuportahan ka namin ni nanay."

Kinabukasan, agad kong tinawagan si Jerome upang hingiin ang address at pangalan ng binanggit niyang boutique. Pagkarating ko sa lugar, nakita ko ang dami ng mga taong nakapila roon para mag-audition. Pumunta ako sa information at kumuha ng number. Pagkatapos noon ay umupo ako sa isang mahabang bench doon kasama ang ibang nag-audition.

Ilang minuto na rin akong nakaupo at naghihintay nang may tumabi sa aking isang lalaki.
"Hey nag-aapply ka rin ba?" ang tanong ng lalaki sa akin na naging dahilan upang tignan ko siya. Napansin kong may kagwapuhan siya at medyo bata sa akin pero hindi nagkakalayo ang aming mga katawan.
"Ah eh oo." ang naisagot ko na lang.
"Ok, bakit mo naman naisipang mag-audition?" ang sunod niyang tanong sa akin.
"No choice ako eh, nagbabakasakali lang kasi problemado kami sa pera ngayon"
"Pareho pala tayo, alam mo halos lahat naman ng tao dito eh ganyan din ang problema." sabi niya sabay turo sa ibang mga taong naroroon.
"Kasi di biro ang mga benefits na makukuha mo kung sakaling makukuha kang model" ang dagdag niya.

Bigla naman akong nagkaroon ng interes sa kanyang mga sinasabi kaya hinayaan ko lang siya magpatuloy. "Mayroong isang model dito na biglang umasenso. Dahil sa kanyang pagmomodelo ay nakabili siya ng bagong bahay at kotse para sa kanyang pamilya.
"Talaga?"
"Oo pero dapat maging handa ka sa mga ipapagawa sa iyo. May pagkakataong rarampa ka sa stage ng nakabrief lang gaya ng mga nakikita mo as TV at magazines."
"Alam ko na ang bagay na yan" ang sagot ko sa kanya. 
Maya-maya ay lumabas ang isang staff at tinawag ang aking numero.
"Sige salamat ha, pasok na ako sa loob" ang paalam ko sa aking kausap.

Medyo kinakabahan ako nang pumasok sa room ng audition. Nang makapasok, tumambad sa akin ang dalawang tao, isang babae at isang bakla. Agad silang nag-umpisa sa pag-iinterview sa akin. Sa una ay nag-orient sila tungkol sa kanilang boutique.

Pagkatapos noon ay marami silang tinanong sa akin kabilang ang aking personal background at ang dahilan ng aking pag-audition. At ang pinakahuling pinagawa akin ay ang paghuhubad ng aking pang-itaas na damit. Kita ko ang pagkamangha sa mata ng bading na nag-iinterview sa akin. Ewan ko pero parang nakitaan ko siya ng pagnanasa sa kanyang mga mata ngunit hindi ko na lang pinansin iyon.

"May itsura ka naman, maganda ang iyong katawan kaya youre hired. Please come early to the office on Monday." ang huling sinabi ng babae na lubos kong ikinatuwa. Ito na kasi ang katuparan ng aking pangarap na matulungan ang aking pamilya.

Dahil sa sobrang excitement ay agad akong umuwi ng bahay upang ibalita kay nanay ang nangyari.

"Talaga anak, sabi ko na nga ba matatanggap ka. Masaya ako para sa yo" ang masiglang sagot ni nanay sa aking binalita.
"Sa wakas po, makakaahon na rin tayo, hindi na rin mahihirapan si kuya." sabi ko sabay yakap kay nanay.
"Pero anak, sigurado ka bang itutuloy mo yan, alam mo naman siguro..."
"Na matutunton ni Kuya Carlo ang kinalalagyan natin. E ano naman kung magkita kaming muli, wala ring magbabago, tanggap ko na hindi kami para sa isat-isa at saka ngayon siguro ay kasal na sila ni Marianne. Sa ngayon kasi ito lang ang nakikita kong paraan para maibsan ang paghihirap natin.
"Sige anak, pagbutihan mo na lang. Tandaan mo na nandito lang kami ng kuya mo para sa iyo." sagot ni nanay sabay haplos ng aking ulo.

Sa mga sumunod na araw ay wala akong ginawa kundi maghanda para sa aking bagong trabaho. Sa tulong ni kuya ay nagpagupit ako ng buhok at nagpafacial ng mukha. at nNag-inquire na rin ako for membership sa  gym sa isang kilalang mall.

At dumating ang araw ng aking pagsisimula.